میم حجری
خودت باش.
بقیه ول معطلند.
اسکار وایلد
گفتنش آسان است
و
انجامش دشوار.
مشد اسکار.
آدمی
در
دیالک تیک فرد و جامعه
زندگی می کند تا بتواند زندگی کند.
در این دیالک تیک
نقش تعیین کننده از آن جامعه است.
اگرچه فرد هیچکاره و هیچواره نیست.
فرد
از بدو تولد تا لحظه مرگ
خواه و ناخواه
به ساز جامعه می رقصد.
یعنی
به ساز مناسبات تولیدی
به ساز حاکمیت طبقاتی
به ساز طبقه حاکمه
می رقصد.
برای اینکه فرد بتواند مثل انسان زندگی کند
جامعه باید انسانی شود
(مش مارکس)
یعنی
طبقه حاکمه باید طبقه کارگر گردد
یعنی
توده فرمایی و یا دموکراسی
برقرار گردد.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر