میم حجری
بنی آدم هر چه فقیرتر
به همان اندازه
دست و دل بازتر.
حریف آلمانی
برتولت برشت هم در رمان دوپولی (Groschen Roman) همین حرف را زده است:
کسی که فقط پشیزی در جیب دارد،
راحتتر از اغنیا
خود را از شرش خلاص می کند
مثلا به گدا می دهد.
این تصور مطلقا غلط اغنیا از فقرا
را
نمی توان به محک تجربه زد و صحتش را اثبات کرد.
ما که فقر مطلق را تجربه کرده ایم
هرگز به چنین نتیجه ای نرسیده ایم.
ضمنا فقیرترین افراد
چی دارند که ببخشند؟
دلایل دست و دل بازی فقیرترین افراد
باید طی بررسی کشف شود.
یکی از دلایل آن که در مورد خود ما صادق است،
خریت است.
بخشیدن پشیز خود به حریفی
و
نداشتن پشیزی برای خرید بلیط اوتوبوس شرکت واحد جهت رفتن به طویله
و
پیاده روی چندین ساعته خرانه.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر