الیسا آسه وا
اگر می خواهیم آینده ای برای بشریت داشته باشیم،
چاره ای جز گذار به کمونیسم نیست.
آره.
کمونیسم اما چیست؟
بر خلاف تصور افلاطون و امثالهم
کمونیسم
مدینه فاضله حاضره
نیست
تا خود را بدان برسانیم.
کمونیسم پلکانی در نردبام توسعه جامعه بشری است
و
پیش شرط تشکیل کمونیسم
تسخیر مجدد وسایل اساسی تولید جامعه و جهان است.
یعنی
سلب مالکیت
از
سلب مالکیت کنندگان جهان
است.
پیش شرط تشکیل کمونیسم
تدفین امپریالیسم است.
فلاکت کنونی اما یکی و دوتا نیست.
فلاکت اکنون این است
که
سوبژکت تاریخ
یعنی
بانی کمونیسم و گورکن امپریالیسم
در حال فرار از جبهه جنگ طبقاتی است.
کارگران
چنان از خود بیگانه گشته اند
که
به انتخاب ترامپ ها می پردازند
و
احزاب «کمونیست»
بیشتر
به
طویله شباهت دارند تا به حزب.
پیدایش فونداامنتالیسم ها و اولیگارشیسم های رنگارنگ خون آشام
هم گوژ بالای گوژ شده است.
یعنی
پرولتاریای انقلابی
باید در آن واحد، سه جبهه بجنگد تا به آماج خود برسد.
تازه اگر از خواب اصحاب کهف بیدار شود.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر