۱۳۹۸ تیر ۱۸, سه‌شنبه

تأملی در دعاوی بند تنبانی رولف دوبلی (۱)


رولف دوبلی
متولد سال ۱۹۶۶
نویسنده، رمان‌نویس و کارآفرین سوئیسی است.
او فارغ‌التحصیل ام‌بی‌ای و دکتری فلسفهٔ اقتصاد از دانشگاه سنت گالن سوئیس است. 

دوبلی
 بزرگترین فراهم آورندهٔ خلاصهٔ کتاب
 است.
او به خاطر تألیف کتاب هنر شفاف اندیشیدن به شهرت بالایی دست یافت.
ویکی‌پدیا
 


تحلیلی 
از
میم حجری
 
شفاف اندیشیدن
 رولف دوبلی

ما
آنقدر به دیدن افراد مشهوری که کالایی نامربوط را تبلیغ می‌کنند
عادت کرده‌ایم
که هیچ‌گاه به این فکر نمی‌کنیم
حمایت آنها
چرا باید کمترین اهمیتی برای ما داشته باشد.

اما این دقیقاً بخش حیله‌گرانه‌ی اثر هاله‌ای است:
این اثر در سطح ناخودآگاه فعالیت می‌کند
تنها چیزی که برای ورود نیاز دارد
چهره‌ای جذاب، شیوه‌ی زندگی رویایی و در آخر، خودِ محصول
است.

اثر هاله‌ای
جلوی دیدن خصوصیت‌های واقعی را ‌می‌گیرد. 

برای خنثی کردن این اثر،
از ارزش ظاهری فراتر برو.
از برجسته‌ترین ویژگی‌ها فاکتور بگیر.
پایان

سؤالی
که
ما
را
به 
خود
مشغول می دارد،
این است 
که 
چرا 
همنوعان ما
 به
 تکثیر و توزیع و تبلیغ چنین جفنگیاتی
 مبادرت می ورزند؟

ما
این 
دعاوی بند تنبانی دوبلی
را
نخست تجزیه و بعد تحلیل می کنیم:

۱
ما
آنقدر به دیدن افراد مشهوری که کالایی نامربوط را تبلیغ می‌کنند
عادت کرده‌ایم
که هیچ‌گاه به این فکر نمی‌کنیم
حمایت آنها
چرا باید کمترین اهمیتی برای ما داشته باشد.



مفاهیم دوبلی در این جمله عبارتند 
از
ما
  افراد مشهور

  کالای نامربوط
عادت
حمایت

   اهمیت 


همه این مفاهیم دوبلی
مبهم و کلی و ناروشن اند.

الف
ما
 
منظور
از
ما
کیانند
که
به
دیدن مبلغان کالای نامربوط
عادت کرده اند؟

ب
  افراد مشهور

افراد مشهور
مشخصا
چه کسانی هستند
که
مبلغ کالای نامربوط 
اند؟

پ

  کالای نامربوط
منظور از کالای نامربوط چیست؟

نامربوط
به
چی؟

منظور از تبلیغ کالای نامربوط چیست؟

آیا
کالای مورد نظر دوبلی
واقعا 
کالا 
ست؟

پیش شرط کالائیت چیزی
ارزش مصرفی آن
است.

در
این صورت
کالا
طبیعتا
برآورنده نیاز کسی
است.

به
همین دلیل
نمی تواند نامربوط به آن کس و نیاز آن کس
باشد.

ت

عادت 


ما
آنقدر به دیدن افراد مشهوری که کالایی نامربوط را تبلیغ می‌کنند
عادت کرده‌ایم
که هیچ‌گاه به این فکر نمی‌کنیم
حمایت آنها
چرا باید کمترین اهمیتی برای ما داشته باشد.


دوبلی در این جفنگجمله
میان عادت و حمایت 
از
سویی
و
میان عادت و اهمیت
از
سوی دیگر
علامت تساوی می گذارد.

خراندیشی دوبلی
درست
در
همین جا ست:

۱
عادت کردن به هارت و پورت مثلا مست لایعقلی
هرگز
نمی تواند به معنی حمایت از هارت و پورت مست لایعقل باشد.

۲
ضمنا
عادت کردن به هارت و پورت مثلا مست لایعقلی
هرگز
نمی تواند به معنی اهمیت قایل شدن به هارت و پورت مست لایعقل باشد.

ما
اگر
به
جای اجامر امپریالیستی بودیم،
به
رولف دوبلی
جایزه خراندیشی
می دادیم
و
نه
جایزه شفاف اندیشی.

ادامه دارد.
 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر