متاتحلیلی بر تحلیل خسروی از آثار گارسیا لورکا (۵)

 

 رکن‌ الدین خسروی

(۱۳۰۸ ـ ۱۳۹۵)

(۱۹۳۰ – ۲۰۱۷)

نویسنده، کارگردان تئاتر، مترجم

منبع:

نامه مردم

https://www.tudehpartyiran.org/2013-11-28-19-45-55/4095-2018-10-01-23-58-37

تلخیص، ویرایش و تحلیل

از

میم حجری

چشم انداز بسیاری از آثار "لورکا" 

جنبه انسان – طبیعت نگاری 

یا 

همانندی انسان با طبیعت   

و 

مشارکت طبیعت در اعمال انسانی  

را 

دارد:

۱

سبز، توئی که سبز می خواهم

خوشه ی ستارگان یخین

ماهی سایه 

را، 

که

 گشاینده ی راه سپیده دمان است،

 تشییع می کند.

انجیر بُن ، با سُمبادة شاخسارش

باد را خٍِِنج می زند (می خراشد).

ستیغ کوه ، 

همچون گربه ای وحشی

موهای دراز گیاهی اش را راست بر می افرازد

سبز، 

تویی که سبزت  می خواهم

سبز باد، سبز شاخه ها،

اسب در کوهپایه و

زورق در دریا 

۲

در سحر گاهی سبز

می خواستم قلبی باشم

یک قلب

و 

در غروبی تافته

می خواستم بلبلی باشم

بلبل

روح من

به سان نارنجی سرخ می شود 

۳

 اینجا خواهان دیدار مردانی هستم که آوازی سخت دارند

مردانی که هیون (جمازه، شتر) را رام می کنند و بر رودخانه ها ظفر می یابند

و با دهان پر از خورشید و چخماق می خوانند 

۴

 سنبله، نان است

مسیح متجسم، 

زنده ی مرده  

۵

 و بر آسمان ماه می گذرد،

ماه، همراه کودکی ،

دستش در دست   

ماه 

ناگهان

 در 

برابر چشمان وحشت زده کودک، 

 به 

صورت زنی سپید پوش در هیئت مرگ، 

جسمیت می یابد

 و 

  برگ های درخت زیتون 

 از 

ترس 

رنگ می بازند 

و 

به سفیدی گرایش پیدا می کنند. 

  برگ های درخت زیتون 

با 

نخستین روشنایی بامدادی ، 

بدل به هزاران دایره زنگی بلورین می شوند، 

که سحرگاهان را زخم می زنند و خون آلود می کنند.

این دنیا، 

دنیای شگفت دگر دیسی 

  است، 

دنیای اسطوره ای ، 

جایی که پچپچه های رازناک شباهنگام، 

نجوا می کنند 

و 

.....

 دنیای نخستین بوسه و نخستین پرندة مرده 

..... 

بر روی شاخه ها

.....

اینک اما او ست

خفته ی خوابی نه بیداری اش در دنبال

و

 خزه ها و گیاه هرز

غنچه جمجمه اش

 را

به سر انگشتان اطمینان

می شکوفانند.

ادامه دارد.