شعری از یوسف صدیق (گیلراد) (31)

سوغاتی‌ ها

(ارمغان، رهاورد)  

(اسفند ۱۳۸۸)  

 سرچشمه:

اخبار روز    

·        گاهی‌

·        با عطر یک گیاه

·        آواره‌ ی خیالت می‌‌شوم.

·        چمدان در دست

·        از ازدحام میدان ‌هایت می ‌‌گذرم.

·        سوار تیک تاک ساعت‌ ها می ‌‌شوم

·        و ناگهان

·        رها شده در ابهام،

·        کندوی بوسه‌ های درود و بدرود محصورم می کند.

·        هیهات!

·        فرودگاه برهوت بی‌ پروازی است

·        که فصل ‌هایش را دزدیده ‌اند.

·        اینجا چه می ‌‌کنم؟

·        مسافر بی‌ تاریخ کدام سیاره ‌ام ؟

·        های کندوی بی‌ عسل،

·        اینجا چه می ‌‌کنم؟

*****

·        زنبوری در گلویم خار می شود.

·        حس می ‌‌کنم، غریبه‌ ای شده ‌ام

·        با زبان مادری ‌ام در دهان تو.

·        اما هنوز

·        در تقاطع بی‌ نام یاس‌ ها و شب بو ‌ها

·        به ریشه‌ هایم در تو می ‌‌رسم.

*****

·        صدایم می ‌‌زنی

·        با لهجه‌ هایی که دوستم می‌ دارند.

·        چمدانم را می ‌‌گشایم

·        و می‌‌ گذارم سوغاتی‌ها،

·        خود، مقصد‌ها شان را پیدا کنند.

·        نگاهم می‌‌ کنی

·        با چشم های کودکانی

·        که سوغاتی هاشان را بر سینه می ‌‌فشارند.

*****

·        آه، بازهم آواره ‌ی خیالت شده ‌ام.

·        بازهم با عطر یک گیاه

·        آواره‌ی خیالت شده ‌ام.

·        ای کاش،

·        ای کاش تو هم هدیه ‌ای بودی

·        سوغاتی کوچکی برای من

·        تا بر سینه‌ ام بفشارم تو را

·        برای همیشه، برای ابد.

·        از پس سال‌ های تحمل، از پس هزاره ‌های پر غبار.

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری