سیری در شعری از امیر وطن مهر (1)

 

سرچشمه: 

صفحه فیس بوک 

امیر وطن مهر ـ شب نوشته ها

 

بیا حوای من 

سیب های همقد احساست ارزانی خودت 

بهشتت را به سیب فروختی 

من را به هیچ 

الف. و

جماعت مرد ـ همیشه ـ همه تقصیرات خرد و کلان جهان را به گردن باریکتر از موی زنان می اندازند.

این هم  نمونه ای شاعرانه از آن کردوکار همیشه همان است.

شاعر

میم عزیز، نگاهی شاعرانه و با خیال به شعرها داشته باشید.

·        حق با شما ست.

·        ولی شعر علاوه بر تخیل و رؤیا، حامل شعور و اندیشه نیز است و به نحوی از انحاء، ایدئولوژی معینی را اشاعه می دهد.

·        شاید خود شاعر به تأثیرات درازمدت و دیرنده شعر خویش واقف نباشد.

·        شعر که نتیجه آگاهی محض شاعر نیست.

·        شعر نتیجه غلیان روح دستخوش آشوب است.

·        شعر در دیالک تیک خودپوئی و آگاهی سروده می شود.

·        جنبه خودپوی شعر اگرچه به ذراتی از آگاهی سرشته است، ولی دست خود شاعر نیست.

·        تحلیل اوبژکتیف (عینی) شعر به همین دلیل ضرورت پیدا می کند.

·        شعر می تواند به توسعه شعور اجتماعی خواننده کمک کند، هم به توسعه شعور عاطفی خواننده و شنونده شعر و هم به توسعه  شعور نظری آنها.

·        شعر اما می تواند به تخریب هر دو هم منجر شود.

·        از این رو ست که بررسی بیدارانه شعر الزامی می گردد.

·        همین ایده در همین شعر موجز شاعر را ما برای هزارمین بار می شنویم:

·        پسر همسایه وقتی دزدی می کرد، پدر نه خود را و پسر خود را، بلکه مادر بیچاره را مجرم می شناخت و او را به خوردن لقمه حرام در دوره حاملگی و یا قصور در تربیت بچه  متهم می کرد.

·        یعنی همه کاسه کوزه ها بر سر زنان تحت ستم مضاعف شکسته می شد.

·        البته حق با شما ست و نباید در شعر مته به خشخاش نهاد.

·        هدف ما فقط هماندیشی بود.

پایان