شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت یازدهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۶۶)
بخش دوم
۱
ببخش، ای پسر، کآدمیزاده، صید
به احسان توان کرد و وحشی، به قید
معنی تحت اللفظی:
احسان شبیه کمند
است:
با احسان صید فقرا میسر می شود
و
با کمند صید حیوانات وحشی.
سعدی
در این بیت شعر،
دیالک تیک وسیله و هدف
را
به شکل دیالک تیک احسان و صید آدمیزاد و دیالک تیک قید و صید وحش بسط و تعمیم می دهد.
سعدی نمی تواند ماهیت طبقاتی و توده ستیز خود را پنهان سازد.
رهنمودهای او به طبقه حاکمه به افشای طرز تفکر ارتجاعی اش کمک می کنند.
او صید انسانها را رهنمود می دهد.
صید انسانها را که به قول خودش فرقی با اشراف آشغال بنده دار، فئودال و دربار ندارند.
صید انسانها با خدعه احسان و انفاق،
برای چی؟
چرا و به چه دلیل باید آدمیزاده
به شکار آدمیزاده برود
و
با کمند احسان
نخست شخصیت او را تار و مار کند،
او را به درجه انسانواره ای سگ صفت، به نام گدا
تنزل دهد
و
سپس رام و مطیع و فرمانبردار و آلت دست خود سازد؟
سعدی
دشمن رهائی انسانها از قید و بند طبقات ستمگر است.
سعدی
طرفدار ابدیت نظام های مبتنی بر استثمار و ستم است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر