شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت دهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۶۶)
بخش دوم
۱
شبانگه کسی بر درش لقمه جست
به سختی کشیدن قدمهاش، سست
بفرمود صاحبنظر بنده را
که خشنود کن مرد درمنده را
معنی تحت اللفظی:
شبی گدایی در خانه اش را زد.
گدا از بس سختی کشیده بود، روی پاهایش نمی توانست بایستد.
صاحبنظر ثروتمند به غلامش گفت که چیزی به گدا بدهد.
سعدی
در این دو بیت شعر،
به
مقایسه توانگر سیه دل با توانگر روشن نهاد
می پردازد.
اگر
توانگر سیه دل
گدا را از در می راند،
توانگر روشن نهاد
فرمان خشنود کردنش را صادر می کند.
سعدی
اکنون ثروتمند جدید را که ضمنا بنده داری هم می کند، به صفت جدید صاحبنظر مزین می سازد.
ثروت و قدرت انسانها را در نظر ایدئولوگ های خود فروخته کاسه لیس، نه تنها سکسی، بلکه صاحب نظر هم می کند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر