۱
حکایت شنو کآن گو نامجوی
پسندیده پی بود و فرخنده خوی
سعدی
در این بیت شعر،
برای توصیف بیشتر شاه عادل،
از
ترکیب دیالک تیک روی و خوی با دیالک تیک نامجوئی و نیک بنیادی،
دیالک تیک (۱)
را می سازد
که
به
معنی توسعه و تعمیم دیالک تیک (۲) است.
جواب
سعدی
در این بیت شعر،
برای توصیف بیشتر شاه عادل،
از
ترکیب دیالک تیک روی و خوی با دیالک تیک نامجوئی و نیک بنیادی،
دیالک تیک (گو نامجوی و پسنده پی و فرخنده خوی)
را می سازد
که
به
معنی توسعه و تعمیم دیالک تیک (نمود (پدیده) و ماهیت) است.
مارکس
هم
بسان سعدی
از
ترکیب دیالک تیک فرم و محتوا با دیالک تیک نمود و ماهیت
دیالک تیک (۳)
را
ساخته است.
جواب
مارکس
هم
بسان سعدی
از
ترکیب دیالک تیک فرم و محتوا با دیالک تیک نمود و ماهیت
دیالک تیک فرم نمودین و محتوای ماهوی
را
ساخته است.
دیدن رد پای تئوری (۴) در این بیت شعر سعدی
دشوار نیست.
جواب
دیدن رد پای تئوری (بنیاد) در این بیت شعر سعدی
دشوار نیست.
سعدی نمی تواند جز در چارچوب این تئوری فاشیستی بیندیشد.
پادشاه عادل
به
سه صفت مهم زیر
آراسته می شود:
(۵)
جواب
پادشاه عادل
به
سه صفت مهم زیر
آراسته می شود:
(نامجوی، پسندیده پی و فرخنده خوی)
برای پادشاه نامجو،
آوازه و نام
انگیزه عدل و عمل خیر است.
نامجوئی
پدیده ای اجتماعی و اکتسابی است.
اما
پسندیده پی بودن،
از بنیاد نیک داشتن حکایت می کند،
که
مادرزادی، طبیعی و خدادادی است.
فرخنده خوی بودن نیز به نظر سعدی عمدتا بنیادی است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر