شین میم شین
نه
اندیشه مادرزاد وجود دارد
و
نه
اندیشیدن مادرزادی.
اندیشیدن
را
باید مثل هرعلم،
در روندی دشوار فراگرفت.
شیخ سعدی
(۱۱۸۴ ـ ۱۲۸۳ و یا ۱۲۹۱)
(دکتر حسین رزمجو: بوستان سعدی، ص ۲۶)
حکایت هفتم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان
سعدی»، ص ۲۶ ـ ۲۸)
۱
عجب دارم از خواب آن سنگدل
که خلقی بخسبند از او تنگدل
معنی تحت اللفظی:
حیرتم از آن است
که
تو
قادر به خفتنی
در حالیکه خلق از دست تو
عاجز از خفتن است.
سعدی
در این بیت شعر
دیالک تیک طبقه حاکمه و
توده
را
به
شکل دیالک تیک سنگدل و
تنگدل بسط می دهد.
محتوای این بیت شعر سعدی
این است
که
ستمگر سنگدل
خوش می خوابد
و
ستمدیده تنگدل
از
فرط خشم
محروم از خواب خوش است.
سعدی این دیالک تیک را در
فرم های متنوع بارها تکرار می کند.
۲
مها زورمندی مکن با کهان
که بر یک نمط،، می نماند جهان
معنی تحت اللفظی:
ای آنکه جزو بزرگانی بر
کوچکان ستم روا مدار.
چون
جهان
همیشه همان
نمی ماند.
سعدی
اکنون
طبقه حاکمه
را
مورد خطاب قرار می دهد تا
وظیفه ایده ئولوژیکی خود را به انجام رساند:
سعدی
در این بیت شعر
دیالک تیک طبقه حاکمه و
توده
را
به
شکل دیالک تیک مه و که (مهان و کهان) بسط می دهد
و
از
قدرت لایزال توده
به
طبقه حاکمه
هشدار می دهد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر