ننگ

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)  

خون سیاوش

(۱۳۴۱)

·        هان ای دریا، سرود من بشنو

·        در این شب پر خروش توفانی

·        آن گاه که در تلاش بی آرام

·         گهواره ی شب به سینه جنبانی

·         بشنو دریا، سرود من بشنو

·        و این راز نهفته در سرود من

·        و اندر صدفی بسان مروارید

·         پنهانش کن، به یادبود من

·         آن راز که من نهفته ام با خویش

·         در خاطر تو کنون فروخوانم

·         خواهی بستش به بال توفان ها

·        خواهی بردش به سینه می دانم

·         من صخره ای از کران امیدم

·        بنشسته و دیده ـ صبح و شب ـ دریا

·        و اندر رهِ هر سفینه ی شبگرد

·         فانوس کشیده در دل شب ها

·         دیری است که یک گیاه وحشی خوی

·        پیچیده به پای من چو اژدرها

·        در سینه ی سنگی ام سر آورده

·        تا در دل خامشم بگیرد، پا

( اژدر به معنی اژدها ست.

ماربسیاربزرگ با دهان فراخ که در عربی آن را ثعبان نامند.

اژدها مفرد است و نباید آن را به عنوان جمع اژدر محسوب داشت.

منبع:

فرهنگ واژگان فارسی)

·         چون دام بلا مرا ز هر سویی

·        در خویش گرفته با هزاران چنگ

·        این ریشه تلخمیوه می دانم

·        تسخیر دل منش بود آهنگ

·         با زمزمه ی نسیم خنیاگر (آوازخوان)   

·         در گوش من او ترانه می خواند

·         آری، آری نهال دریایی

·        افسانه ی عشق خوب می داند

·        چندی است گل سیاه چشمانش

·         پوشانده ز من نگاه دریا را

·         نه روی شب و ستاره می بینم

·        نه صبح و سپیده های زیبا را

·        وای ار که مرا ـ به چشمت، ای دریا ـ

·         آخر به شکستگی فرو ریزد

·        غرقاب فنا مرا به بر گیرد

·        او در دل موج مرگ بگریزد
 

·        غوغا کن هان، غریو کن، دریا

·         غم در دل صخره سخت سنگین است

·        در می شکند دلی که می خواهد

·        دریا، دریا، شکست ننگین است.

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان