درنگی
از
میم حجری
حق پرست
همواره در دیکتاتوری
یک طبقه آزاد وجود دارد که آزادانه از مواهب بهره مند می شود.
و در فرم دمکراسی نیز همواره دمکراسی
منافع یک طبقه را در راس می نشاند و بقیه طبقات از دمکراسی به صورت فرمال بهره مند خواهند شد.
معنی تحت اللفظی:در هر دیکتاتوری،
طبقه ای (طبقه حاکمه)، آزاد و برخوردار است
و
طبقات و اقشار اجتماعی دیگر نا آزاد (مقید، دربند، برده و وابسته) و بی بهره اند.
در فرم دیگر حاکمیت و حکومت، یعنی در دموکراسی،
قبل از همه،
از منافع طبقه ای حراست عملی و حقیقی به عمل می آید
و
منافع طبقات و اقشار اجتماعی دیگر
فقط به طور فرمال (در حرف) در نظر گرفته می شود.
حق پرست
در این دو جمله،
صد در صد بسان ایده ئولوگ ها و رسانه های طبقه حاکمه امپریالیستی
دموکراسی را ضد دیالک تیکی و یا ضد دوئالیستی دیکتاتوری قلمداد می کند.
یعنی
دیالک تیک و یا دوئالیسم دموکراسی و دیکتاتوری را نمایندگی می کند.
بعد
دموکراسی را فرم حاکمیت و حکومت محسوب می دارد.
فرمی که محتوایش را حفظ عملی منافع طبقه حاکمه و حفط حرفی منافع طبقات و اقشار اجتماعی دیگر
تشکیل می دهد.
تشکیل می دهد.
حفظ منافع کسی
چه در عمل و چه در حرف
اما
نه محتوا، بلکه فونکسیون (عملکرد) است.
ایراد اسلوبی (متدیکی) حق پرستان،
بی اعتنایی به دیالک تیک های زیر و یا نا آشنایی با آنها ست:
دیالک تیک فرم و محتوا
دیالک تیک سیستم و ساختار و فونکسیون
این ابهام و اغتشاش فکری در رابطه با مفاهیم آزادی، دموکراسی، دیکتاتوری و دموکراسی
خاص حق پرستان نیست.
از این رو، گذراندن این مفاهیم از صراحت مارکسیستی الزامی است.
تلاش ما در این تحلیل هم در همین جهت بوده است.
مراجعه کنید
به
بخش های قبلی این تحلیل
اگر جامعه طبقاتی را دیالک تیک طبقه حاکمه و توده بدانیم
و
بسان حق پرستان، دموکراسی را فرم تصور کنیم،
محتوای آن را دیکتاتوری طبقاتی طبقه حاکمه و یا دیکتاتوری توده ای تشکیل می دهد.
دیالک تیک فرم و محتوا
در این صورت،
به شکل دیالک تیک دموکراسی و دیکتاتوری طبقه حاکمه
از سویی
و
به شکل دیالک تیک دموکراسی و دیکتاتوری توده
از سوی دیگر
بسط و تعمیم داده می شود.
ضمنا
بدین طریق
به ابهام و اغتشاش حاکم بر استدلال حق پرستان خاتمه داده می شود
و
قضیه روشن تر طرح و تفهیم می شود.
این طرز طرح و تفهیم قضیه
اما
نه رادیکال است و نه رسا.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر