سمیوتیک (علم العلائم) (۱)

پروفسور دکتر گئورگ کلاوس

برگردان

 شین میم شین

۱

·      سمیوتیک یک واژه کلمه یونانی است و به معنی تئوری عمومی علائم زبانی.

۲

·      سمیوتیک به مثابه بخشی از تئوری شناخت به بررسی علائم مشخص زبان معینی نمی پردازد.

۳

·      سمیوتیک تئوری زبانی عامی است.

۴

·      کلیه شناخت ها در تحلیل نهائی از معارف اجتماعی تشکیل می یابند و این امر در اختیار داشتن عوامل زیرین را مشروط می سازد:

الف

·      وسایل مبادله اطلاعات

ب

·      وسایل ذخیره اطلاعات  

پ

·      وسایل حلاجی اطلاعات.  

۵

·      این وسایل را علائم زبانی می نامند.

۶

·      علائم زبانی به مثابه فرم های مادی (علائم نوشتاری، امواج صوتی و غیره) از حد آنچه که مشخصش می سازند، فراتر می روند.

۷

·      بدون چنین فونکسیون علامتگزاری نه علائم سمیوتیکی، بلکه فقط فرم های فیزیکی وجود دارند.

۸

·      این تفاوت در عین حال تفاوت میان سیگنال و اطلاعات را که برای اطلاعتئوری اهمیت زیادی دارد، تشکیل می دهد.

۹

·      از آنجا که شناخت به طور کلی با زبان پیوند ناگسستنی دارد، تحلیل کلی زبان از وظایف تئوری شناخت و متدئولوژی است.

۱۰

·      البته باید یادآور شد که نئوپوزیتیویسم در اهمیت تحلیل منطقی زبان به طرز لگام گسیخته ای اغراق نموده و آن را به درجه محتوای بی همتای فلسفه ارتقا داده است.

۱۱

·      سمیوتیک هنوز به طور منظم تدوین نیافته است.

۱۲

·      بررسی های منفرد سمیوتیکی را می توان از زمان ارسطو در آثار متفکران مختلف در تاریخ فلسفه باز یافت.

۱۳

·      در عصر حاضر علمائی مانند کارناپ، موریس، تارسکی و هرمس تا حدودی بر مبنای ایدئالیسم ذهنی به توسعه سمیوتیک مبادرت می ورزند.

ادامه دارد.