دایرة المعارف جامعه شناسی مارکسیستی ـ لنینیستی (۵۶۱)

پروفسور دکتر

ولفگانگ ایشهورن

اریش هان

مانفرد پوشمن

روبرت شولتس

هورست تاوبرت

و

دهها تن دیگر

(۱۹۶۹)

برگردان 

شین میم شین 

سیاست

(پولیتیک)

ادامه

۷

·    در جامعه طبقاتی آنتاگونیستی (مبتنی بر تضادهای آشتی ناپذیر) مبتنی بر استثمار انسان به وسیله انسان باید میان سیاست طبقات استثمارگر و طبقات و اقشار اجتماعی مبارز بر ضد استثمار تفاوت قایل شد.

۸

·    سیاست طبقات استثمارگر در راستای تضمین و توسیع (وسعت بخشی به) قدرت اقتصادی و سیاسی این طبقات اجتماعی است تا شرایط جامعه ای استثمار اکثریتی به وسیله اقلیتی حفظ شود.

۹

·    سیاست طبقه کارگر و احزاب کارگری حاوی آماج دیگری است.

۱۰

·    طبقه کارگر تحت رهبری حزب مارکسیستی ـ لنینیستی اش و در وحدت با کلیه زحمتکشان، قدرت سیاسی را تسخیر می کند و با تشکیل دولت سوسیالیستی، سازمان حاکمیت سیاسی خاص خود را تشکیل می دهد و به کمک آن انسان ها را از اسثتمار و ستم و سرکوب نجات می بخشد، به ساختمان جامعه سوسیالیستی مبادرت می ورزد و بدین طریق شرایط لازم را برای شکوفایی همه جانبه و آزاد افراد فراهم می آورد.

۱۱

·    سیاست، عمدتا نه به اشخاص منفرد، بلکه به توده ها نظر دارد و بسته به ماهیت طبقاتی اش، با کردوکار احزاب در رابطه است.

·    احزابی که منافع و آماج های طبقات اجتماعی را فرمولبندی می کنند، به سازماندهی توده ها می پردازند و مبارزه سیاسی را رهبری می کنند.

۱۲

·    سیاست، کمپلکسی (ملغمه بغرنجی) از عرصه های مرتبط به هم زیر را نمودار می سازد که متقابلا در همدیگر نفوذ می کنند و با خطوط خاصی مشخص می گردند:

الف

۱

·    سیاست عرصه روابط سیاسی میان طبقات اجتماعی و احزاب طبقات اجتماعی را نمودار می سازد.

·    (سیاست داخلی)

۲

·    سیاست، عرصه روابط سیاسی میان دولت ها را، میان ملت ها را، میان سیستم های جهانی را نمودار می سازد.

·    (سیاست خارجی)

۳

·    این روابط سیاسی، روابط جامعه ای را نمودار می سازند که از مناسبات تولیدی هر فرماسیون اقتصادی مشخص جامعه حاصل می آیند.

۴

·    این روابط سیاسی بیانگر ساختار منفعتی (ساختار منافع) ناشی از ساختار طبقاتی هر جامعه اند و ساختار طبقاتی هر جامعه ناشی از زیربنای اقتصادی آن جامعه است.

۵

·    در ضمن، سیاست داخلی به مثابه بیانگر روابط سیاسی میان طبقات اجتماعی و احزاب طبقات اجتماعی  در هر دولت، تعیین کننده سیاست خارجی است که از سوی دیگر به مثابه سیستم روابط سیاسی میان دولت ها، ملت ها و سیستم های جهانی است.

·    تغییر تناسب قوا میان طبقات اجتماعی و احزاب طبقات اجتماعی، بر روابط سیاسی میان کشورها تأثیر می گذارد.

۶

·    سیاست داخلی و سیاست خارجی سیستمی را تشکیل می دهند که شالوده سیاست عملی هر دولت است.

ادامه دارد.