شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت نوزدهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۷۱ ـ ۷۲)
۱
بگفت:
«ای فلان، ترک آزار کن
یک امشب به نزد من افطار کن.»
به خلق و فریب اش گریبان کشید
به خانه در آوردش و خوان کشید.
معنی تحت اللفظی:
مرد نابینا به گدای گریان گفت:
«دست از خود آزاری بردار و میهمان من باش.»
بعد
با خوش اخلاقی گولش زد و به خانه اش برد و برایش سفره پهن کرد.
سعدی
در این دو بیت شعر،
مرد پوشیده چشمی را سراغ سائل پر خشم و کین می فرستد.
برای پذیرش دیالک تیک داد نقد و ستد نسیه باید هم کور و کودن بود.
اما لحن سعدی را در بیت دوم باید تماشا کرد:
«به خلق و فریبش گریبان کشید، به خانه در آوردش و خوان کشید!»
مرد پوشیده چشم کلاه بزرگی سر سائل پریشان می گذارد،
به او کلک می زند
و
با خوش اخلاقی و چرب زبانی به خانه می برد و خوان می گسترد.
خدعه و نیرنگ مرد پوشیده چشم به چه دلیل است؟
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر