شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت سوم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۶۶)
بخش دوم
ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!
تو با خلق سهلی کن، ای نیکبخت
که فردا نگیرد خدا با تو سخت
گر از پا در آید، نماند اسیر
که افتادگان را بود دستگیر
به آزار، فرمان مده بر رهی
که باشد که افتد به فرماندهی
چو تمکین و جاهت بود بر دوام
مکن زور بر ضعف درویش عام
که افتد، که با جاه و تمکین شود
چو بیدق که ناگاه فرزین شود
نصیحت شنو، مردم دور بین
نپاشند در هیچ دل، تخم کین
خداوند خرمن زیان می کند
که بر خوشه چین سر گران می کند
نترسد که نعمت به مسکین دهند
وز آن بار غم بر دل این نهند
بسا زورمندا که افتاد سخت
بس افتاده را یاوری کرد بخت
دل زیردستان نباید شکست
مبادا که روزی شوی زیردست.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر