میم حجری
مرگ شخصیت ها
فاجعه است.
تجلیل از مرده ها و پرستش مرده ها
کسب و کار فاشیسم و فوندامنتالیسم و نیهلیسم و آنارشیسم است.
شعرای فاشیسم اند
که
از مرگ سرودی می سازند،
پر طبل تر ز رعد.
صد سال دیگر
هم
نظیری برای روزبه
زاده نخواهد شد.
فاشیسم و فوندامنتالیسم و نیهلیسم و انارشیسم
از مرگ
معیار و فضیلت می سازند
و
مرده پرستی راه می اندازند.
حزبی که از شخصیت هایش
مثل مردمک چشمش
حراست به عمل نیاورد
طویله است
و
نه
حزب.
تاریخ
را
توده می سازد.
توده
اما
تاریخ را تحت رهبری شخصیت ها می سازد.
ترور شخصیت ها
بدترین ضربه بر رزم رهایی بخش توده است.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر