درنگی در دیالک تیک جنگ و صلح (۱)

 

   گاف سنگزاد

 

Für Krieg sind immer die, die nicht hingehen müssen.

همیشه

کسانی از جنگ طرفداری می کنند، که نباید به جبهه روند.

آنتیه ملر

نه.

انسان ها

به حکم غریزه حیوانی شان

طبیعتا

از

وقوع جنگ

احساس شعف و شادی می کنند.

انسان

دیالک تیکی از موجود ناتورال و موجود سوسیال (طبیعی و اجتماعی)

است.

انسان موجودی نیمه طبیعی ـ نیمه اجتماعی

است.

به همین دلیل از کشتار همنوع و آزار همنوع لذت می برد.

انسان

بخشا

جانی مادر زاد است.

 

  انسان 

اما

بر خلاف حشره و حیوان

در

دیالک تیکی از غریزه و عقل 

به سر می برد.

 

تنها کسانی که عقل عظیمی دارند،

واکنش دیگری دارند

و

طرفدار سرسخت صلح اند.

 

سیاوش کسرایی

در

تراژدی مهره سرخ

این گرایش راسیونال

را

از قول سهراب

پوئه تیزه، تماتیزه و تئوریزه

  کرده است:

 

گفتم که جنگ من

پایان جنگ ها ست

زین پس، جهان ما همه عشق است و آشتی

و 

شاخه های گل

در تیردان و ترکش مردان رزمجوی

نقش و نشان ما ست

معنی تحت اللفظی:

جنگ در راه تشکیل کمونیسم

یعنی

جنگ در راه بر اریکه قدرت نشستن خرد کل اندیش

 به

معنی پایان تاریخ سرشته به جنگ بشری و شروع تاریخ سرشته به عشق و شادی است.

 

گذار از ماقبل تاریخ به تاریخ واقعی

گذار از خطه جبر به عالم ختیار

(انگلس)

آنگاه به عوض تیر و ترکش در تیردان

گل خواهند گذاشت.

ادامه دارد.