شین میم شین
نه
اندیشه مادرزاد وجود دارد
و
نه
اندیشیدن مادرزادی.
اندیشیدن
را
باید مثل هرعلم،
در روندی دشوار فراگرفت.
شیخ سعدی
(۱۱۸۴ ـ ۱۲۸۳ و یا ۱۲۹۱)
(دکتر حسین رزمجو: بوستان سعدی، ص ۲۶)
حکایت هفتم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۲۶ ـ ۲۸)
۱
گر گوش دل به
گفته سعدی کند کسی
اول رضای حق
طلبد، پس رضای خویش
معنی تحت
اللفظی:
اگر کسی به سخن سعدی گوش کند،
رضای حق را بر رضای خویشتن ترجیح خواهد داد.
برای درک و توضیح معنای این بیت شعر سعدی
باید
به
بیت دیگری از او
که
مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت،
برگشت:
یار، آن بود که
صبر کند بر جفای یار
ترک رضای خویش
کند، در رضای یار
(خلیل خطیب رهبر، «دیوان
غزلیات سعدی»، ص ۳۸.)
سعدی
جای
«رضای یار»
را
با
«رضای
حق»
پر
کرده است.
این
اما به چه معنی است؟
۲
گر گوش دل به
گفته سعدی کند کسی
اول رضای حق
طلبد، پس رضای خویش
این
بدان معنی است
که
سعدی
دیالک تیک عاشق و معشوق زمینی
را
در
آیینه
آسمان
منعکس می کند
و
انعکاس
آسمانی ـ انتزاعی آن
را
دیالک تیک انسان و خدا
می نامد،
که
همانند قرینه زمینی اش،
«دیالک تیک» هیچ و همه چیز
و
در واقع وابستگی
مطلق عاشق به معشوق و یا انسان به خدا
ست.
سعدی
و حافظ و خیل عظیم شعرای فئودالی
میان
عشق و وابستگی
علامت
تساوی می گذارند
و
عملا
به
تحریف
مفهوم عشق
مبادرت
می ورزند.
سؤال
این است که چرا و به چه دلیل؟
این تحریف مفهوم عشق
توطئه
و ترفندی ایده ئولوژیکی
اولا
به
نیت
سرخ نگهداشتن صورت توده به ضرب سیلی
است.
توده
با
عشق
به قلدر انتزاعی ـ آسمانی
عملا
عشق
به طبقه حاکمه انگل
را
تمرین
می کند.
برای
اینکه
الله
در
تحلیل
نهایی
عکس
آسمانی ـ انتزاعی ظل الله
است.
عشق
توده به الله (به مثابه عکس ظل الله)
در
تحلیل
نهایی
به
معنی
عشق توده به طبقه حاکمه و در رأس آن ظل الله و یا آیة الله
(به
مثابه اصل)
است.
حضرت
محمد
در
واقع
دیالک
تیک اصل و عکس
را
یعنی
دیالک
تیک طبقه حاکمه و الله
را
وارونه
کرده است:
در
واقع
الله
ظل
السطان و یا ظل الشیخ
است
و
نه
برعکس.
۳
گر گوش دل به
گفته سعدی کند کسی
اول رضای حق
طلبد، پس رضای خویش
عشق
توده به الله (حق)
و
ارجحیت
قایل شدن به رضای حق
در
تحلیل
نهایی
به
معنی
عشق توده به طبقه حاکمه برده دار و فئودال و بورژوا
و
ارجحیت
قایل شدن به رضای آنها ست.
ادامه
دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر