زبان عامیانه

پروفسور دکتر گئورگ کلاوس

برگردان شین میم شین

·        زبان عامیانه بخشی از زبان طبیعی است که فاقد واژه ها و وسایل بیانی دیگر برای مشخص ساختن چیزها و واقعیات امور مربوط به عرصه هنر، علم، جهان بینی، مذهب و غیره است.

1

·        مرزبندی میان زبان عامیانه، زبان علمی، زبان هنری و غیره به عوامل زیر وابسته است:

الف

·        به جایگاه طبقات اجتماعی در جامعه طبقاتی وابسته است که این زبان ها را مورد استفاده قرار می دهند.

ب

·        به سطح کلی توسعه اجتماعی وابسته است.

2

·        زبان عامیانه رفته رفته از وسایل بیانی دیگر که قبلا مخصوص عرصه علم، هنر و غیره بوده اند، انباشته می شود.

3

·        بدین طریق است که اصطلاحات رشته محاسبه عملی ساده با اعداد، بخشی از زبان عامیانه را تشکیل می دهد.

·        در حالیکه آنها در مراحل قبلی توسعه اجتماعی (مثلا در مصر و بابل باستان) در انحصار کاستی از کاهنان و اهل قلم بوده اند.

4

·        از سوی دیگر زبان عامیانه رفته رفته رو به افول می رود.

·        زیرا واژه ها و وسایل بیانی ـ زبانی که بیانگر اوضاع و روندهای اجتماعی و غیره بوده اند، دیری است که ناپدید شده اند.

·        آنها دیگر به زبان عامیانه تعلق ندارند و صرفا موضوع تحقیقات تاریخی و یا تاریخی ـ زبانی شده اند. 

5

·        مرزبندی دقیق میان زبان عامیانه، زبان علمی، زبان هنری و غیره بسیار دشوار است.

6

·        در جامعه سوسیالیستی بعد از امحای امتیازات تحصیلی طبقات حاکمه قبلی و با علمی کردن سرتاسری تولید، سازمان اجتماعی و حیات اجتماعی که هنر تا حدودی به دارائی  عمومی زحمتکشان بدل می شود، تضاد میان زبان عامیانه و زبان علمی، هنری و غیره رفته رفته رنگ می بازد.

7

·        این تضاد اما نمی تواند بکلی حل شود.

·        زیرا تخصص روزافزون مدام علوم و پیدایش مراحل تجرید و یا انتزاع نو به نو منجر به پیدایش زبان های بغرنجتر می شود که به رشته های علمی مربوط اند.

8

·        علاوه بر این، در عصر حاضر زبان های فرمالیزه شده را باید در نظر گرفت که هرجه بیشتر از زبان عامیانه فاصله می گیرند.

9

·        تضاد یاد شده می تواند همواره فقط بطور قسمی (بخشی) حل شود و در مراحل بالاتر دو باره از نو تشکیل گردد.

·        مراجعه کنید به زبان در تارنمای دایرة المعارف روشنگری

ادامه دارد.