شعری از فیروزه محمد زاده (1)

·        همیشه، سرخ به شاتوت پناه می برد

·        همیشه، نارنجی به خرمالو.

·        این سنگدلی نیست که سبز در خوشه ها، زرد  شود تا گندم ها طلایی شوند؟

·        سنگ، دلِ  تنگی برای رویاندن دارد

·        مزرعه آغوش وسیعی.

·        از درختان، به جای دست

·        از رودخانه پایی که قصد آمدن دارد

·        مانده است دو چشم سیاه، که کلاغ می شوند

·        و هر از گاهی میوه ای از تو را نشانه می روند.

·        مزرعه  ی من،

·        تو را به سرخی شاتوت

·        تو را به نارنجی خرمالو

·        تو را نشان به پوست گندمی ات می شناسم

·        مزرعه من

·        با گاوها کنار بیا

·        اگر تنت را شخم می زنند

·        با گوسفندها

·        اگر چه می چرند.

·        اما از آنان به دل نگیر.

·        اسب ها را، اما

·        اسب ها را رها کن

·        اسب هایی که به درختان شاتوت بسته ای

·        اسب هایی که به درختان خرمالو.

·        اسب ها را رها کن

·        اسب ها در چشم های سرخ شاتوت، انقلاب کرده اند،  در تن نارنجی خرمالو، در سبزی خوشه های گندم.

·        اسب ها خیلی طلایی اند.

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری