دیدار

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)  

 

·        شب تیره می نماید اگر، باز باک نیست

·         خورشید باده دارم و ساقی است یار من

·        با غم بگو که یک تنه مرد تو بوده ام

·        اکنون بترس از صف دشمن شکار من

·        امشب درون باغچه ی من گلی شکفت

·         امشب به بام خانه ی من اختری دمید

·        چنگی گشوده شد به نوا، پرده ای نواخت

·        آمد در این غبار سیه روزنی پدید

·        لغزید سایه از بر دیوار و نرم نرم

·        پیچید پر کرشمه و تاب و توان گرفت

·        رؤیای سرد خفته ی من با بهار گل

·        آتش درون سینه اش افتاد و جان گرفت

·        آشفته طرح پیکر او حد و رنگ یافت

·        در روشنای دیده ی امیدوار من

·        بیرون شد از سیاهی و بگذاشت گام را

·         در آستان زندگی من، نگار من
 

·        بی پرده دیدم عاقبت آن پای در گریز

·        آن ناشناس رهزن خواب شبانه را

·         لب بسته واگشوده به من نغمه ی نگاه

·        دیدم که می شناخته ام آن ترانه را
 

·        پرسان او به هر طرف و راه از او تهی

·        جویان او به هر در و خالی از او نگاه

·        پویان بسی به هرزه شدم تا کران گرفت

·        این راه مه گرفته و دلتنگ سال و ماه

·        سیمای گونه گونه گرفت و هزار نفش

·        ماه به موج غوطه وری بود و تاب داشت

·        می جستمش، نبود و چو در می شتافتم

·        او نیز بی قرار به راهم شتاب داشت

·         آخر ز دشت بخت گرفتم نصیب خویش

·        گر تاخت بی لگام، به هر سو سمند من

·        یک دم مرا به کام دل خود رها کنید

·        آهو وشی دویده درون کمند من

·        اینک کنار پنجره جان دمیده است

·        چون شاخه گل شکفته ز لبخند آفتاب

·         امید آن که ساقه ی اندام ترد او

·        سرسبزی آورد ز بهارش در این خراب

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان