ماهی آینه

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)  

خون سیاوش

(۱۳۴۱)

·        آینه  با خود می اندیشد:

·        «وه چه ناپاکی است،

·         پاکدل بودن

·        بی تکاپویی نشستن

·         لغزش پای کسان را پیش چشم خلق بنمودن

·         بی گره بگرفتن اندر روی و پیشانی

·        صد گره از گیسوان یار بگشودن.»

·        آینه با گرد غم بر روی پیشانی، می اندیشد:

·        «من نمی گویم صدای ناله های جنگلی در خواب

·        من نمی گویم صدای بال های موج در توفان

·        من نمی گویم صدای گردباد مست

·        اما در دل تنگم نیازی هست

·        یک صدا، حتی صدای پاره سنگی که روزی

·        شیشه همسایه را

·         بشکست.»   

·         آینه در عمق تاریکی، خیال روشنی دارد، می اندیشد:

·        «صبحگاهان، سینه  پر خورشید

·        شامگاهان، چشم  پر اختر

·        جویباری بودن و هرگز ناستادن

·         با بلندی ها و پستی ها درافتادن

·         ریختن با خنده ها در شط

·         پیش رفتن تا دل دریا

·        نه چنین یخ بسته در کنج اتاقی تیره و تنها.»

·        آینه ـ افسرده در کنج اتاقی تیره و تنها ـ می اندیشد:

·        «ای دریغا، پای

·        ای دریغا، دست

·        ای دریغا، در رگ شفاف من، روزی

·        جنبش گلگون ماهی های نا پیدا

·         نه همه تصویر

·         نه همه رؤیا.»

·        آینه با خود می اندیشد.

·        آینه پاک است

·        آینه زیبا ست

·         آینه غمگین

·         آینه تنها ست.

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان