سنگ

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)  

خون سیاوش

(۱۳۴۱)

·        به یادت هست آن شب را که تنها

·        به بزمی ساده، مهمان تو بودم؟

·         تو می خواندی که دل دریا کن، ای دوست

·        من اما غرق چشمان تو بودم؟

·        تو می گفتی که پروا کن، صد افسوس

·        مرا پروای نام و ننگ رفته است

·        من آن ساحلنشینسنگم، چه دانی

·        چه ها بر سینه ی این سنگ، رفته است
 

·        «مکش دریا به خون»، خواندی و خاموش

·         ـ  تمناگر ـ کنار من نشستی

·        چو ساحل ها، گشودم بازوان را

·        تو چون امواج، در ساحل شکستی

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان