حنظل

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

 خون سیاوش

(۱۳۴۱)

·        میان دشت، کنار هزار لاله ی سرخ

·        درون هسته ی شیرین خود ـ سراسر رنج ـ

·        نشسته است پر از انتظار حنظل تلخ

·        در آرزو که ز هذیان آتش آلودش

·        شب سیاه چه کارد به دست خالی ماه

·         تب بزرگ چه زاید میان بستر مرگ

·        هلال ماه چرا رنگ می زند امشب

·        به روی کنگره ی ابرهای پا به گریز

·        به بام کلبه ی من ـ خسته خاطر و خاموش؟

·        مگر به یاد ندارد که در شبی رنگین

·        شکفت در نگه برکه ی جوانی من

·        به گاهواره ی مهتاب، یک گل سنگی؟

·        چه رقص ها که نکردند ماهیان کبود

·         چه نغمه ها که نکردند خوک های سپید

·        چه مژده ها که نبردند بادهای سیاه!

·        اگر نبود امیدی به قایق متروک،

·        که خفته است در آغوش ساحل آشوب

·        که مانده است به مرداب سایه دار غروب

·        چرا کلاغ به روی چنار خشک، هنوز

·         به یادبود بهاری که یک جوانه نزد،

·         به کام کودک خود آشیانه می سازد؟

·        چرا هنوز شبانان قریه ی تاریک

·         به گرد آتش پژمرده ای، نگهبان اند؟
 

·        چرا هنوز جسدهای جنگ بی سردار

·        به زیر پرچم افسرده ای نوا خوان اند؟

·         اگر شکست گلی روی برکه ای پر اشک

·        هنوز نی نی چشمان مار نشکسته است

·        هنوز آتش الماس سبز، دارد رنگ

·        کسی نگفت:

·        «به سیمای ریگ تشنه، چرا

·        نوازشی نکند ژاله ی سپیده ی سرد

·         تراوشی نکند چشمه ی سیاهی شام ؟»

·        درخت آتش اگر سوخت، برگ من باشد

·        که سنگ خاره اثر گیرد از تلاشی تلخ

·        که راهگمشده یابد ره دیار امید

·        هلال ماه چرا دور می شود، امشب

·        ز روی قصه ی فرزند بالغ حوا؟

·        ز پشت افعی بسیار نقش این صحرا

·        میان دشت، کنار هزار لاله ی سرخ

·         نشسته است پر از انتظار حنظل تلخ

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان