خاکسپاری مترجم «صد سال تنهایی»
در نهایت تنهائی
سارا
به
نظر من خیلی بهتره که آدم های ناپاک و بی شرم هرگز قدم به خاکسپاری آدم های شریف و
فرزانه نذارن.
میم
آره.
ولی تمیز آدم های پاک از ناپاک کار ساده و سهلی
نیست.
بر اساس کدام معیار عینی عام می توان میان پاک و
ناپاک مرزبندی کرد؟
سارا
گاهی
نیازی به معیار عینی عام نیست.
آدم
ها (در اینجا مسئولان و مدیرانی که داعیه فرهنگی دارن ) با احترامی که برای
درگذشتگانی که فرهنگ و هنر و ادب این مملکت بهشون مدیونه، قائل هستن (فرزانگی که
خیلی از اوقات نه تنها از توجهی که شایسته اش بودن محروم بودن، بلکه به نوعی زخم
خورده آقایون هم هستند) با رسیدگی ها، عیادت ها و همراهی در آخرین سفرشون با
برگزاری حداقل مراسم ویزه، میزان شرافت و انسانیت خودشون رو کاملا نه در برابر
دیدگان من و شما بلکه در پیشگاه قضاوت تاریخ به نمایش میذارن.
میم
·
خیلی ممنون از هماندیشی (بحث)
·
اتفاقا مسئله همیشه و اصولا با نفی معیار عینی
عام آغاز می شود.
1
·
در غیاب این معیار عینی عام دیگر
نمی توان به تمیز خیر و شر نایل آمد و از سیستمی و یا طبقه ای و یا فردی لب به انتقاد
باز کرد.
به عنوان مثال:
·
شاید خود فرزانه دلش بیشتر می
خواست که کسی به داد کارتن خواب ها در زمهریر زمستان برسد تا به تشییع جنازه او
بشتابد، برگزاری مراسم ویژه پیشکش.
2
·
درد که یکی دوتا نیست.
·
شما در عین حال با انصاف تر از
بقیه منتقدان در این زمینه هستید که با تیر انتقاد انتزاعی واحدی چندین نشان
ـ همزمان ـ می زنند:
الف
·
هم خودشان را جزو ائمه اطهار جا می
زنند.
ب
·
هم بدین طریق و ترفند، عوامفریبی
همیشگی خود را بهتر و مؤثرتر می سازند.
ت
·
هم بطور مستور و غیرمستقیم از همان
طبقه حاکمه حی و حاضر جانانه دفاع می کنند.
·
حتما خواهید پرسید:
·
چگونه؟
·
مگر چنین کرد و کاری امکان پذیر است؟
3
·
آره که امکان پذیر است.
·
طبقه حاکمه چیزی از جنس اجنه اطهار
است:
·
می تواند همه جا باشد و هیچ جا
نباشد.
·
می تواند به هر کار کثیف و خونینی دست زند
و دستانش در طرفة العینی از هر لکه کثافت و خون تطهیر شود.
4
·
طبقه حاکمه کمترین شباهتی به لیدی
مکبث ندارد تا از شر لکه های خون در دستان خویش کلافه گردد و جنون گیرد.
مثال:
·
همین امروز، در سایتی از سایت های چپ
اندر قیچی متعلق به طبقه حاکمه در خارج از کشور با تابلوی اوپوزیسیون، نه ناپاکان مورد
نظر شما، بلکه کل ملت را به شلاق انتقاد از این بابت بسته اند.
·
ملتی که ثروت ملی اش در روز روشن در
بازار ملی و بین المللی بی شرمانه حراج و چپاول و حیف و میل می شود و زن و بچه اش در نهایت خواری
به گدائی مجبور گشته اند.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر