هنگام هنگامه ها (4)

سیاوش کسرائی 
(1305 ـ 1374)
(اصفهان ـ وین) 
(1345)  

·        از مرز کهنگی می گذری

·        هشدار،

·        که قرن تازه ای

·         به زیر پایت کشیده می شود

·         دگرگونی

·         با کوره گداخته اش درغلیان

·        ـ شکافته لب و دهانگشوده ـ

·        چشم بر تو دارد

·         خانه ذهن را

·         از قالب ها بپرداز

·         و شکلگرفته ها را

·        فرو ریز

·         تا سبکبارتر بگذری

·        یکسر تمام شب را

·         جار می زنند

·        که آفتاب برآمد

·        و آنگاه

·        خورشیدی را که با گل پخته

·        ساخته اند

·         و بر بام مغرب آویخته اند

·        می نمایانند

·         تا نمازگزاران مهر

·        قبله روشنی را فراموش کنند

·        کاکل خورشیدشان به چنگ آر

·        و به یک سیلی

·        لعاب از رخساره اش بریز

·         چه، ما به کهکشان می رویم

·        که مادر خورشیدها ست

·        و فرزند آرزو

·       همواره از انسان   بلند قامت تر است

·         

·         بیا که با ساده ترین توافق:

·         «این، که سرد است و آتشی باید!» 

·         «این، که شقایق کوهستان هامان را دوست داریم»،

·        «یا هر چه تو بگویی از این دست»،

·       بیگانگی را باطل کنیم

·        و همراهی را

·         تا آخرین پله برآییم!

·        که در آن سوی مرز امروز

·        انسان بر آیندها

·        کودکی است نو تولد

·        که نخستین کلماتش

·        اولین سنگ های بنای جهانی است که

·        صد ساله فردا را بر دوش می کشد

·         تو بیا ای زمین بکر،

·        ای معصومیت، که آینه دار ستارگانی!

·        چه بسیار از ما

·         که ماهی بر کنار افتاده ای هستیم

·        ـ جستنی به امید رهایی

·        به خاک مان نشانده ـ

·        ای رهگذر،

·         به خشونت نوک پایی

·        دوباره

·        دریایی به ما بخش

·        لذت عبور از میان کوهه های موج

·        رقص گرداب ها

·        زمزمه هماهنگ تلاش در کرانه ها

·         خواب ما لبریز از دریا ست

·        گذرنده، خشونتی !

  

·        در هیاهوها مگرد

·         ای مؤمن،

·        که معجزه ی پیامبر عصر ما

·        خاموشی است و کار

·        و من این رسول را

·        بیرون از دروازه ی تاریک قصه ها

·         دیده ام:

·         در غروبی که

·        برف از بام کاروانسرایی می روفت

·        هنگامی که

·        میکروسکوپی را به جستجویی میزان می کرد

·        و آخرین بار

·        در تصویر یک روزنامه

·        که با همراهان بسته ی دلخسته

·        به اسارت می رفت

·        نه صلای اذانی

·        و نه صلیب نشانه ای

·        آیه هاشان

·        تراش سنگ ها

·        خم آهنگ ها

·         و پیوند زمین و آسمان ها ست

·        به پیرامونت بنگر

·        آیا همسایه خاموشت را می شناسی؟

·        یا پیامبری کن، ای فشرده لب

·        یا به سخن، خدایی کن

·        و به شلاق و نوازشی توأم

·         در جلگه سرسبز ترانه ها

·        قومی دیگر بیافرین

·        که گردباد سهمگینی در افق

·        بال گرفته است

·         و این نه خواب است و نه رؤیا

·        که من

·         پیشروی هجوم بی آوازش را

·        ـ چون شعله ای نامرئی

·         در برگ کاغذ ـ

·         درتن زمانه می بینم.

·        که من

·        صدای فرو رفتن دندان موریانه ای اش را

·         در گوشت شعر و اندیشه

·        می شنوم

·         آری، می جوند و پیش می آیند

·        آسمان مان را

·        خون مان را

·         و جرئت مان را

·        و تنها

·        هراس بی هنگام چشم پرندگان

·        گواه من است

·        و شاید

·         فریاد کودکان در گهواره ها هم

·        از گزند این دندان ها ست

·        باورم دار، ای عاشق

·        و فاصله دو دیدار را کوتاه کن

·         کوتاهتر

·         تا زندگی سراسر

·         دیداری باشد و وعده گاهی واحد

ادامه دارد. 
ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری 
با سپاس از مسعود