مهاجرت

 

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

       · با عبور از خط ویرانه ی مرز تو، وطن

       · ما به جغرافی جان وسعت دنیا دادیم

       · خیل دُرناها بودیم و به یک سیر بلند

       · تن آواره به تاریکی شب ها دادیم

       · نه همه وحشت جان بود، در این کوچ سیاه

       · بر پر و بال، بسی بار خطا می بردیم

       · داده دیروز ز کف، سوخته آینده و باز

       · هم نه معلوم که ره سوی کجا می بردیم

       · به همه جای جهان بال کشیدیم، ولی

       · دل شوریده در آن لانه ی دلتنگ تو ماند

       · غوطه خوردیم به صد بحر و به امواج زدیم

       · باز بر بال و پر سوخته مان، رنگ تو ماند

       · می گذشتیم به پرواز و از این غم، آگاه

       · که بود مقصد پایانی ما در پس پشت

       · آه از آن یار و دیاران دمادم شده دور

       · وای از این صبر گدازان به هر لحظه درشت

       · روز پر ریخت و شب ـ خسته تن ـ از راه بماند

       · ما ولی پا به سر قله هر سال زدیم

       · هر چه کردیم ز بی تابی و هر جا که شدیم

       · در هوای تو، برای تو پر و بال زدیم

       · یک دم از یاد تو غافل نگذشتیم و نشد

       · که نپرسیم به سر آمده ات را از باد

       · کوه ها سنگ صبورند، ولی می گویند

       · هر چه از هجر، کشیدیم در آنها فریاد

       · می سراییم سرودی که ز خون بال گرفت

       · می رسانیم پیام تو به عشاق جهان

       · تا به یک روز یکی روز به زیبایی وصل

       · باز گردیم به سوی تو همه مژده فشان

پایان