بی رونق است جلوه ی آئینه های آب

سیاوش کسرائی 

(1305 ـ 1374) (اصفهان ـ وین)  

·       آدم،

·       ای رفته از بهشت

·       ای مانده در زمین،

·       عریان و پاک و باکره و تفته مانده ام

·       هان بر شو و ببین!

·       تا اوج قلّه هاش همه خواهش است و بس

·       این سینه ها در آرزوی بارور شدن

·       و این ساقه ها که سنگ ستم می کشند سخت

·       از جانِ خشکِ خویش و غمِ بی ثمر شدن

·       دیری است، یاوه مانده و بی تاب و بی قرار

·       نه خنده می زنم

·       نه گریه می کنم

·       بگرفته در گلوی من آواز چشمه سار

·       بی کاکل گیاهِ هوس، بی نسیمِ عشق

·       بی حاصل است مزرعه ی سبزِ ماهتاب

·       بیهوده است جنبشِ گهواره های موج

·       بی رونق است جلوه ی آئینه های آب

·       بر گونه های من

·       شط، گیسوانِ خویش پریشان نمی کند

·       و این آسمانِ خشک

·       بسته است در نگاهم و باران نمی کند

·       در هر کران من

·       خالی است جای تو

·       اینجا نشان معجزه ی دست هات نیست

·       اینجا نشانه نیست هم از جای پای تو

پایان