• من نهالی ساده ام!
• توت هایم داده ام
• زردم و افتاده ام
• خشکم و جان داده ام
• رویشی نیست مرا
• ........
حجری
• با سلام
• آنچه در اکثر شعرای ایرانی و مدعیان ایرانی قبل از هر چیز و بیش از هر چیز به چشم می خورد، قرار دادن خویشتن خویش در کانون قضایا ست.
• به قول برتولت برشت:
• به تنهائی، ماشینی را راندن و خود را جزئی از کل ترافیک هستی اجتماعی تلقی نکردن.
• این شعر موجز و زیبا، برهوت امید و پویائی است.
• پایانی است، قبل از آغازی راستین.
• با پوزش
پایان
ویرایش از دایرة المعارف روشنگری است.
ویرایش از دایرة المعارف روشنگری است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر