قرآن کریم از دیدی دیگر (سوره الأعراف ) (۴۷۴)

       

   

ویرایش و تحلیل

از

فریدون ابراهیمی

 

۳

آنگاه به فرشتگان گفتيم:

 آدم را سجده كنيد. 

همه، جز ابليس، سجده كردند و ابليس در شمار سجده‌كنندگان نبود.

سؤال این است که چرا خدا از ملائکه می خواهد که به آدم (و نه ضمنا به حوا) سجده کنند؟

 

این کردوکار خدا 

نشاندهنده نهایت رضایت خدا از کمیت و کیفیت آدم است.

آدم

از دید خدا

هم به لحاظ فرم و هم به لحاظ محتوا

زیبا ست.

خودگویی بلند خدا پس از مشاهده نتیجه کار جبرئیل و خود

به صورت فتبارک الله احسن الخالقین 

دال بر حظ عظیم خدا از مولود خویش (آدم) است.

 

خدا

بسان هر موجود زنده و به ویژه بسان هر مادر و پدری

در آیینه مولود (فرزند) خود، خلاقیت خود را می بیند و به خودشناسی می رسد.

 

اصیل ترین و عظیم ترین و خارق العاده ترین عشق

هم

عشق مولد به مولود است.

درست به این دلیل

خدا

از ملائکه می خواهد که در برابر مولود او، 

کلاه از سر بردارند و به احترام او به خاک افتند.

 ملائکه ای که موجودات روحی (فکری) از جنس خود خدا هستند.

 

سجود ملائکه در مقابل آدم

در حقیقت به مثابه الترناتیوی برای سجود خود خدا ست.

چون خدا اصولا نباید به چیزی سجده کند، 

دور و بری های خود را دعوت به سجده می کند.

 

در این حکم خدا

ضمنا

موضع کریم

راجع یه آدم (ابوالبشر، پدربشریت) تیز انعکاس می یابد:

آدم

از دید کریم و همه علوم

متکاملترین فرم توسعه ماده است.

آدم

اشرف مخلوقات (جمادات  و نباتات و جانوران) و موجودات (نباتات و جانوران) است. 

 

آدم

اما

ضمنا

ماده روحمندی است.

یعنی

دیالک تیکی از ماده و روح (مخلوق و خالق) است.

چون خود خدا چیزی روحی است و فوت خدا در دهان حوا و آدم به معنی اعطای بخشی از خود به حوا و آدم (بشریت) است.

بشر

در تحلیل نهایی

نیمه ـ ماده ـ نیمه روح (خدا) است.

بشر

موجودی متفکر است.

موجودی ابزارساز است.

بشر

به نوبه خود 

خدای خاک است.

خالق و مولد و شناسنده و شناساننده است.

در نتیجه

بشر

بسان خدا  

احترام انگیز است.

قابل احترام ملائکه است.

حوا

(زنان)

در قاموس کریم، بخشی از آدم (مردان) است.

حضرت جبرئیل

حوا را از بقایای گل آدم ساخته است.

تشکیل تندیس حوا و آدم اما ضمنا تمکین ضمنی کریم به دیالک تیک زن و مرد و دیالک تیک به طور کلی است.

درست بسان تشکیل ابلیس که به معنی تمکین کریم به دیالک تیک الله و ابلیس است.

سجده نکردن ابلیس به آدم، بهانه ای برای تمکین به دیالک تیک است.

 

ضمنا

دیالک تیک الله و ابلیس

یاد آور دیالک تیک اهورا و اهریمن در کیش زرتشت است.

ادامه دارد.