درنگی
از
میم حجری
ذهن و ضمیر موجودات
آیینه های ارگانیکی اند.
تربیت ذهن
شبیه مانی پولاسیون آیینه است که محال است.
بهتر هم همین است
که آیینه واقعیت عینی را به همان سان که است، نشان دهد.
برای آیینه
چیستایی چیزها تعیین کننده نیست.
تعیین کننده
عینیت و واقعیت آنها ست.
بشر نمی تواند مثل روبات خودش را کوک کند و فقط چیزهای معینی را ببیند و مسخ نشود.
خوشبختی
نه وابسته به افکار
بلکه وابسته به سلامتی فیزیکی و پسیکولوژیکی فرد و شرایط عینی ـ واقعی زندگی است.
کسی که در زباله دانی زندگی می کند
اگر زباله را زر و زباله دانی را فروشگاه زرگری تصور کند
خودفریب است و نه خوشبخت.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر