درنگی
از
میم حجری
من خراباتی ام و عاشق و دیوانه و مست
بیشتر زین چه حکایت بکند، غماز ام (سخن چین از من)
معنی تحت اللفظی:
سخن چینان و جاسوس ها
تنها وصفی که می توانند از من به عمل آورند،
خراباتی و عاشق و دیوانه و مست بودن من است.
یکی از مشخصات مهم و مشترک غزلیات و اشعار عاشقانه،
سانترالیزاسیون سوبژکت های دخیل در ماجرای عشق
(عاشق و معشوق و رقیب و سخن چین و غیره)
است.
در این جور اشعار،
جامعه و جهان فراموش می شود و خودستیزی و خرد ستیزی و خرافه گستری
بیشرمانه رواج می یابد.
سعدی در این بیت غزل،
از
ذلت،
از
خراباتی و عاشق و دیوانه و مست بودن خویشتن
فضیلت می سازد.
فقیهی، شیخی، حکیمی، سرمشق و سرلوحه ای
به مدد عشق و به چرخش قلمی به لات و لومپنی تقلیل می یابد و ضمن سقوط اجتماعی و اخلاقی و رسوایی
بیشرمانه
به خود می بالد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر