ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ كَمَا كَفَرُوا فَتَكُونُونَ سَوَاءً ۖ فَلَا تَتَّخِذُوا مِنْهُمْ أَوْلِيَاءَ حَتَّىٰ يُهَاجِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۚ فَإِن تَوَلَّوْا فَخُذُوهُمْ وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ ۖ وَلَا تَتَّخِذُوا مِنْهُمْ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا﴾
[ النساء: ۸۹ ]
دوست دارند همچنان كه خود به راه كفر مى‌روند شما نيز كافر شويد تا برابر گرديد.
پس با هيچ يك از آنان دوستى مكنيد تا آنگاه كه در راه خدا مهاجرت كنند.
و اگر سرباز زدند در هر جا كه آنها را بيابيد بگيريد و بكشيد و هيچ يك از آنها را به دوستى و يارى برمگزينيد.
کریم
در این آیه،
احتمالا
طرز رفتار با منافقین را به مؤمنین تعیین می کند.
منافقین در این آیه، بر سر دو راهی زیر نهاده می شوند:
یا فرار و یا کشتار.
در هر صورت، دوستی مؤمنین با منافقین مجاز نیست.
سؤال این است که مگر شناخت منافقین آسان است؟
إِلَّا
الَّذِينَ يَصِلُونَ إِلَىٰ قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُم مِّيثَاقٌ أَوْ
جَاءُوكُمْ حَصِرَتْ صُدُورُهُمْ أَن يُقَاتِلُوكُمْ أَوْ يُقَاتِلُوا
قَوْمَهُمْ ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَيْكُمْ
فَلَقَاتَلُوكُمْ ۚ فَإِنِ اعْتَزَلُوكُمْ فَلَمْ يُقَاتِلُوكُمْ
وَأَلْقَوْا إِلَيْكُمُ السَّلَمَ فَمَا جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ عَلَيْهِمْ
سَبِيلًا﴾
[ النساء: ۹۰]
.
مگر آنهایی که با هم پیمانان شما پیمان
بسته اند، یا آنهایی که بسوی شما می آیند و از پیکار با شما یا پیکار با
قومشان دلتنگ باشند،و اگر خدا بخواهد،آنان را بر شما مسلط می کند تا با شما
پیکار کنند،پس اگر از شما کناره گیری کردند و با شما پیکار نکردند و به
شما پیشنهاد صلح دادند،پس (بدانید که) خداوند برای شما برعلیه آنان راهی
قرار نداده است.
اکنون تبصره ای وارد قضیه می شود:
اگر منافقین با متحدین مؤمنین، پیمان دوستی ببندند و صلح کنند،
مؤمنین هم باید راه صلح با آنان پیش گیرند.
﴿سَتَجِدُونَ آخَرِينَ يُرِيدُونَ أَن يَأْمَنُوكُمْ وَيَأْمَنُوا
قَوْمَهُمْ كُلَّ مَا رُدُّوا إِلَى الْفِتْنَةِ أُرْكِسُوا فِيهَا ۚ فَإِن
لَّمْ يَعْتَزِلُوكُمْ وَيُلْقُوا إِلَيْكُمُ السَّلَمَ وَيَكُفُّوا
أَيْدِيَهُمْ فَخُذُوهُمْ وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ ۚ
وَأُولَٰئِكُمْ جَعَلْنَا لَكُمْ عَلَيْهِمْ سُلْطَانًا مُّبِينًا﴾
[ النساء: ۹۱]
گروه ديگرى را خواهيد يافت كه مى‌خواهند از شما و قوم خود در امان باشند، اينان هرگاه كه به كفر دعوت شوند بدان بازگردند. پس اگر خود را به كنارى نكشند و صلح نكنند و از اعمال خويش باز نايستند آنان را هر جا كه يافتيد بگيريد و بكشيد كه شما را بر آنان تسلطى آشكار داده‌ايم.
عجب رهنمودهایی کریم به مؤمنین می دهد:
کسانی که می خواهند از شر مؤمنین و اقوام خویش در امان باشند،
اراده و ایمانی سست دارند و به محض دعوت به کفر، کافر می شوند
و
مؤمنین باید آنها را هر جا که گیر آوردند در جا بکشند.
﴿وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ أَن يَقْتُلَ مُؤْمِنًا إِلَّا خَطَأً ۚ وَمَن
قَتَلَ مُؤْمِنًا خَطَأً فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُّؤْمِنَةٍ وَدِيَةٌ
مُّسَلَّمَةٌ إِلَىٰ أَهْلِهِ إِلَّا أَن يَصَّدَّقُوا ۚ فَإِن كَانَ مِن
قَوْمٍ عَدُوٍّ لَّكُمْ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُّؤْمِنَةٍ ۖ
وَإِن كَانَ مِن قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُم مِّيثَاقٌ فَدِيَةٌ
مُّسَلَّمَةٌ إِلَىٰ أَهْلِهِ وَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُّؤْمِنَةٍ ۖ فَمَن
لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ تَوْبَةً مِّنَ اللَّهِ
ۗ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا﴾
[ النساء: ۹۲]
هيچ مؤمنى را نرسد كه مؤمن ديگر را جز به خطا بكشد. و هر كس كه مؤمنى را به خطا بكشد بايد كه بنده‌اى مؤمن را آزاد كند و خونبهايش را به خانواده‌اش تسليم كند، مگر آنكه خونبها را ببخشند. و اگر مقتول، مؤمن و از قومى است كه دشمن شماست فقط بنده مؤمنى را آزاد كند و اگر از قومى است كه با شما پيمان بسته‌اند، خونبها به خانواده‌اش پرداخت شود و بنده مؤمنى را آزاد كند و هر كس كه بنده‌اى نيابد براى توبه دو ماه پى‌درپى روزه بگيرد. و خدا دانا و حكيم است.
این آیه کریم حاوی قوانین و موازین قضایی است:
مؤمنین حق کشتن همدیگر را ندارند.
به همین دلیل، سید علی، میرحسین را نمی کشد.
فقط در قصری حصر می کند.
ولی مجاهدین و فرقان و غیره را هر جا بگیرد، درجا می کشد.
اگر مؤمنین اشتباها همدیگر را و یا یکی از متحدین خود را بکشند،
باید بنده مؤمنی را آزاد کنند و به خانواده مقتول، خونبها بدهند.
اگر هم قاتل بنده مؤمنی برای آزاد کردن پیدا نکند، باید دو ماه روزه بگیرد .
ضمنا
خدا هم دانا ست و هم فیلسوف.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر