تحلیلی
از
شین میم شین
معنای زندگی
معنایِ زندگی است، نه از شاخسارِ عُمر
با رَعشِه های بیم، در آویختن به آز
خواری کِشیدَن از هَمه دَر گیر و دارِ عُمر
از بَهرِ آن که، عُمر شَوَد اندکی دِراز
معنی تحت اللفظی:
معنای زندگی
در تحمل خفت و خواری به ازای بیشتر زنده ماندن (تمدید عمر) نیست.
سؤال این است که منظور از تمدید عمر با تحمل خواری مشخصا چیست؟
مثال مشخص:
سران و سرداران و کادرها و اعضای حزب توده
در سراسر تاریخ حزب توده
با این اندیشه که طبری طرح می کند،
مواجه بوده اند و مواضع چه بسا مطلقا مختلف گرفته اند:
برخی از توده ای ها
صرفنظر از حیات را بر تحمل خفت و خواری
ترجیح داده اند.
مثلا سیامک و روزبه و صدها پهلوان دیگر.
برخی از توده ها
توبه نامه نوشته اند و ضمن تحمل خفت و خواری جان از مهلکه به در برده اند و به انحای مختلف مثمر ثمر شده اند.
مثلا کتاب های ارزشمندی نوشته اند و یا ترجمه کرده اند و به جامعه خدمات فکری، فلسفی و فرهنگی بزرگی کرده اند.
مثلا باقر مؤمنی و امثالهم.
برخی حتی بدتر، همرزمان خود را لو داده اند و چه بسا به قیمت اعدام آنها،
تبرئه شده اند و عمر دراز داشته اند.
برخی دیگر حتی به دشمن آشتی ناپذیر توده و حزب توده
خدمت کرده اند و به پست و مقام رسیده اند.
این بدان معنی است که معنای زندگی برای شان به کلی متفاوت بوده است.
ایراد فکری طبری
در پرهیز از تعریف زندگی قبل از تعریف معنای زندگی است.
راستی
زندگی چیست؟
بدون تعریف پیشایپش زندگی، اصلا نمی توان برای آن معنا تعیین کرد.
مسئله دیگر این است
که معنای زندگی مقدم بر خود زندگی که نیست.
ترجیح دادن مرگ به زندگی
به هر دلیل و دستاویز و بهانه هم که باشد،
در تحلیل نهایی
به معنی بی معنا انگاری زندگی است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر