قرآن کریم از دیدی دیگر (۲۴۰)

     

ویرایش و تحلیل

 از

فریدون ابراهیمی

﴿وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ ۚ أَفَإِن مَّاتَ أَوْ قُتِلَ انقَلَبْتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِكُمْ ۚ وَمَن يَنقَلِبْ عَلَىٰ عَقِبَيْهِ فَلَن يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا ۗ وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ﴾
[ آل عمران: ۱۴۴]

جز اين نيست كه محمد پيامبرى است كه پيش از او پيامبرانى ديگر بوده‌اند.

 آيا اگر بميرد يا كشته شود، شما به آيين پيشين خود باز مى‌گرديد؟

 هر كس كه بازگردد هيچ زيانى به خدا نخواهد رسانيد.

 خدا سپاسگزاران را پاداش خواهد داد.

در این آیه

متد فکری کریم نمودار می گردند:

اگر مسلمانی به کیش پیشین خود برگردد،

ضرری به خدا نمی رسد.

خدا اما سپاسگزاران را دوست می دارد.

یعنی

کسانی که به کیش پیشین خود برمی گردند، 

ناسپاس اند و خدا دوست شان ندارد.

متد فکری کریم

اولا

مبتنی بر دیالک تیک سود و زیان است

و

نه

مبتنی بر حقیقت.

این متد فکری و معیار ارزشی کریم

در تحلیل نهایی مبتنی بر پراگماتیسم است:

در قاموس پراگماتیسم (اصالت سود)، 

هر چیز و هر کردوکاری و هر اندیشه ای که برای کسی مفید افتد،

حقیقت است.

حقیقت

بدین طریق و با این ترفند

سلب عینیت می شود.

یعنی

ذهنیت (سوبژکیتیوته) مطلق کسب می کند.

بدین طریق

به تعداد افراد بشری، حقیقت وجود دارد.

یعنی

هر کس حقیقت خود را دارد.

یعنی

حقیقت

چیزی سوبژکتیو است و نه اوبژکتیو.

مراجعه کنید 

به

 فیلم ژاپنی و هالی وودی حقیقت.

متد فکری دیگر کریم

مبتنی بر دیالک تیک تهدید و تطمیع (بیم و امید) است.

کریم جای استدلال تجربی، علمی، منطقی، عقلی را با دیالک تیک تهدید و تطمیع پر می کند:

خدا سپاسگزاران را دوست دارد (تطمیع)،

خدا ناسپاسان را دوست ندارد، یعنی عذاب شان خواهد داد (تهدید)

یعنی

پاداش و عذاب

به دلایل سوبژکتیو داده می شوند و نه به دلایل اوبژکتیو.

یعنی

به طور دلبخواهی.

سوبژکت تصمیمگیر در هر زمینه، همیشه خدا ست

و

نه عمل آدمی

و

نه خدمت و حمایت و خیانت و جنایت آدمی.

ادامه دارد.