ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَأْكُلُوا الرِّبَا أَضْعَافًا مُّضَاعَفَةً ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ﴾
[ آل عمران: ۱۳۰]
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، ربا مخوريد به افزودنهاى پى در پى.
و از خداى بترسيد تا رستگار شويد.
کریم در این آیه،
به نهی از رباخواری می پردازد.
ولی ضمنا نسبتی را وارد این نهی از منکر خود می کند.
کریم
فقط نهی از رباخواری ئی می کند که نزول مقرره پی در پی بر میزان بدهی طرف مقابل افزوده می شود.
این همان کاری است که در بانکها هم صورت می گیرد.
اگر نزول وام در موعد مقرر پرداخت نشود،
مبلغ مربوطه به وام مزید می شود و میزان نزول مکرر از آن به نزول اولیه مزید می شود.
دلیل این نسبیت و تبصره
باور تزلزل ناپذیر کریم به دیالک تیک داد و ستد است:
کسی مفت و مجانی به کسی وام نمی دهد.
کریم
قادر به اثبات علمی فباحت و خسارت ربا به همبود مسلمین نیست.
به همین دلیل هراس از خدا را پیش می کشد و هراس را پیش شرط رستگاری قلمداد می کند.
﴿وَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ﴾
[ آل عمران: ۱۳۱]
و بترسيد از آتشى كه براى كافران مهيا شده است.
﴿وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ﴾
[ آل عمران: ۱۳۲]
و از خدا و رسول اطاعت كنيد تا مگر مشمول رحمت شويد.
در این دو آیه،
دیالک تیک تهدید و تطمیع مطرح می شود:
اگر از خدا بترسید و از فرامین الهی و رسول الله تبعیت کنید، مشمول رحمت الهی می شوید
(تطمیع)
و
غیر این صورت،
بر شما همان می رود که بر کفار خواهد رفت.
یعنی به دوزخ افکنده می شوید و زجر می بینید.