خود آموز خود اندیشی (۸۶۶)

شین میم شین

باب دوم

در احسان

حکایت بیست . دوم

(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۷۷)

ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!

 

۱

چو اندر سری بینی آزار خلق

به شمشیر تیزش بیازار حلق

معنی تحت اللفظی:

اگر دیدی کسی فکر آزار رساندن به مردم را در سر دارد، با شمشیر سرش را از تنش جدا کن.

 

سعدی

 در این بیت شعر،

از زنبور به انسان می گذرد و برای رهائی از دست مردم آزار میرغضب را خبر می کند:

مردم آزار باید در جا به قتل رسد.

 

آه اگر هرکسی شمشیری در کمر می داشت!

سعدی

 به دیالک تیک علت و معلول کاری ندارد.

اینکه چرا در سری «فکر آزار خلق» هست، برای سعدی اهمیت ندارد.

سعدی به منشاء بدی هم کاری ندارد.

او حلقه معینی را در زنجیر علیت می چسبد و آن را خوب و یا بد مادرزاد می نامد و بر تخت می نشاند و یا به زیر می کشد.

 

ادامه دارد.