۱۴۰۲ فروردین ۲۵, جمعه

فرهنگ مفاهیم فلسفی (ت) تجمل (لوکسوس) (۱)

پروفسور دکتر رولف گیسلر

برگردان

شین میم شین

   

۱

·      تجمل به شیوه مصرفی ئی اطلاق می شود که از حد متوسط مرسوم میان گروه انسانی معینی و یا قشر اجتماعی معینی فراتر باشد.

 

۲

·      تجمل ـ اغلب ـ مترادف با ثروت کلان، زندگی پر جلال و شکوه، پر زرق و برق و یا پر حیف و میل به کار می رود.

 

۳

·      تعریف مشخصی از تجمل همواره وابسته و منوط به زمان و مکان بوده است.

 

۴

·      تجمل به سطح توسعه اقتصادی و اجتماعی هر جامعه و به موضع ناظر در چارچوب جامعه وابسته است.

 

۵

·      در طول تاریخ، نه تنها منظور از تجمل، بلکه علاوه بر آن، موضعگیری نسبت بدان به طرز چشمگیری عوض شده است.

 

الف

·      تا قرن هفدهم، مخالفت با تجمل رایج بود.

 

ب

·      اسکولاستیک مسیحی قانونگزاری آنتیک (جهان باستان کلاسیک) را از آن خود کرده بود و اعتبار آن را در طول قرون حفظ نموده بود و بنا بر آن، تجمل به دلایل اخلاقی مذموم تلقی می شد.

 

پ

·      تجمل به معنی افراط، صفتی قبیح (ضد فضیلت اخلاقی) تلقی می شد.

 

ت

·      تجمل انسان ها را مجذوب چیزهای دنیوی می کرد، از چارچوب طبقاتی شان بالاتر می برد و تعین مذهبی آنها را و تدارک زندگی بهشتی در آن دنیا را تخریب می کرد.

 

ث

·      گذار به ارزیابی بنیادی دیگر ـ برای اولین بار ـ در جریان توسعه کاپیتالیستی آغازین در انگلستان و فرانسه صورت گرفت.

·      زمانی که نظرات اقتصادی در کانون ارزیابی قرار گرفتند.

 

۶

آنتوان مونتچر

(۱۵۷۶ ـ ۱۶۲۱)

اقتصاد دان فرانسوی در دوره مرکانتیلیسم

مؤلف اولین کتب «اقتصاد سیاسی»

مؤلف درام های مختلف

 

·      چرخش فکری در درک تجمل در مثال آنتوان مونتچر فرانسوی به وضوح تمام آشکار می گردد.

 

۷

·      مونتچر ـ مؤلف «اقتصاد سیاسی» (۱۶۱۵) ـ علیرغم مذمومیت مرسوم تجمل به دلایل اخلاقی و مخرب نظام اجتماعی دانستن آن تا آن زمان، ضمن نگرانی اخلاقی، به توصیه تولید تجمل داخلی پرداخت.

 

۸

ویلیام پتی

 (۱۶۲۳ ـ ۱۶۸۷)

اقتصاددان، دانشمند و فیلسوف انگلیسی

پدر اقتصاد ملی انگلیس

 

·      برای اینکه به نظر مرکانتیلیسم (ویلیام پتی)، تجمل برای فروش کالاهای صنعتی کشور، بازار فراهم می آورد و گردش پول را امکان پذیر می سازد.

 

۷

·      از این رو، تجمل موتور پیشرفت اقتصادی تلقی می شود.

 

۸

برنارد مانده ویل

(۱۶۷۰ ـ ۱۷۳۳)

پزشک، تئوریسین اجتماعی هلندی، مقیم انگلستان

مؤلف «افسانه زنبوران عسل»

او نه فضایل اخلاقی، بلکه مفاسد اخلاقی را سرچشمه رفاه عموم می دانست، که به پارادوکس مانده ویل معروف شده است.

 

·      تأیید تجمل در سنت اپیکوریستی ـ لیبرتینیستی («افسانه زنبوران عسل» مانده ویل) ، تکیه گاه فلسفی پیدا می کند.

 

۹

·      در دهه اول قرن هجدهم، بحث بر سر تجمل ـ که با مسائل اقتصادی گره خورده بود ـ در کانون توجه قرار می گیرد و قبل از همه، اندیشه گردش سرمایه برجسته می شود.

 

ادامه دارد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر