میم حجری
مکاتب ادبی
علی دهقانی
سورئالیسم
فراواقع گرایی
این جنبش ادبی در سال ١۹۲۴ توسط “اندره برتون” در فرانسه ایجاد شد.
وی معتقد
بود
که
ادبیات نباید به هیچ چیز به جز تظاهرات و نمودهای اندیشه ای
که
از
تمام قیود منطقی، هنری و یا اخلاقی رها شده است،
بپردازد
و در اعلامیه ای که
انتشار داد نوشت:
“سورئالیسم
“سورئالیسم
عبارت است
از
آن فعالیت خود به خودی روانی
که به وسیله آن می توان خواه شفاهن و خواه کتبن و یا به هر صورت و شکل
دیگری
فعالیت واقعی و حقیقی فکر را بیان و عرضه کرد.”
سورئالیسم
عبارت است
از
دیکته کردن فکر بدون وارسی عقل و خارج از هر گونه تقلید هنری و اخلاقی.
او و دوستش “لویی آراگون”
از آن رو که هر دو پزشک بیماری های روانی بودند،
می
خواستند نظریه ی فروید را درباره “ضمیر پنهان” وارد ادبیات کنند.
به عقیده این گروه
هر چیزی که در مغز انسان می گذرد
(در صورتی که پیش از تفکر
یادداشت شود)،
یعنی
مطالب ناآگاهانه، حرف های خود به خودی
(که بدون اختیار
از دهان بیرون می آید)
و
همچنین رویا
جزو مواد اولیه ی سورئالیسم به شمار
می رود.
سورئالیست ها
بر این باورند که بسیاری از تصورات و تخیلات و
اندیشه های آدمی هستند
که
انسان به علت مقید بودن به اخلاق و قیدهای
اجتماعی و سیاسی و رسوم و عادات،
از بیان آن ها خودداری می کند
و
این
تصورات را به اعماق ضمیر پنهان خویش می راند.
این قبیل افکار و اندیشه ها و آرزوها
غالبن
در خواب و رویا و در شوخی ها و حرف هایی که از دهان
انسان می پرد
تجلی می کند
و
سورئالیستم طرفدار بیان صادقانه و صریح این
قبیل افکار و تصورات و آرزوها است.
سورئالیست ها
سورئالیست ها
فعالیت های انسان را همان فعالیت ندای درونی دنیای ناخودآگاه می دانند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر