شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت سوم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۶۶)
بخش اول
ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!
۱
یکی در بیابان سگی تشنه یافت
برون از رمق در حیاتش نیافت
سعدی
در این حکایت در صدد اثبات ثواب عظیم احسان به همنوع به هر قیمت است.
درست به این دلیل
دست به مقایسه احسان به سگ با احسان به بشر می پردازد.
سگ در ایده ئولوژی اشراف بنده دار و فئودال
نجس و بی ارج و ارزش است.
اگر برکه ای پر کنند از گلاب
سگی در وی افتد، شود منجلاب.
معنی تحت اللفظی:
اگر سگی در استخری مملو از گلاب بیفتد، استخر به منجلاب مبدل می شود.
منجلاب
به محل ریزش آب چرکین حمام ها و مستراح ها اطلاق می شود.
دلیل تحقیر سگ در ایده ئولوژی اشراف برده دار و فئودال
چیست؟
برای پیدا کردن جواب به این سؤال
باید
به
کارتصور و کارتصویر اشرافی ـ روحانی
پی برد.
فقط سگ نیست.
کلیه موجودات (نباتات، حیوانات و انسان های) زحمتکش و بارآور
در ایده ئولوژی اشراف برده دار و فئودال
تحقیر می شوند.
موجودات اشراف پسند
بدون استثناء
بی ثمرند.
سرو
سمبل آزادگی
است.
اسب
بر خلاف خر و استر و غیره
نجیب و احترام انگیز است.
اسب تازی اگر ضعیف بود
باز هم از طویله ای خر، به.
معنی تحت اللفظی:
ارزش یک اسب تازی بیمار و مردنی
بیشتر از ارزش یک طویله مملو از خر است.
از سرو می پرسند:
چرا میوه نداری؟
جواب می دهد:
آزادگان نیازی به تولید میوه (کار) ندارند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر