شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت اول
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۵۳)
بخش اول
ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!
۱
بزرگی رساند به محتاج، خیر
که ترسد که محتاج گردد به غیر
معنی تحت اللفظی:
ثروتمندی از مستمندان دستگیری می کند که از مستمند شدن هراس داشته باشد.
سؤال
سعدی در این بیت شعر،
دیالک تیک بیم و (۱) را به شکل دیالک تیک هراس از احتیاج و کمک به محتاج بسط و تعمیم می دهد.
جواب
عدی در این بیت شعر، دیالک تیک بیم و امید را به شکل دیالک تیک هراس از احتیاج و کمک به محتاج بسط و تعمیم می دهد.
این همان اندیشه دفع بلا، از طریق احسان است.
سؤال
چون (۲) فقر و ثروت در تئوری اجتماعی سعدی، تابع جزم «مشیت الهی» است، پس اگر کسی به محتاجی کمک نکند، خدا می تواند نعمات خود را از او بگیرد و خانه خرابش سازد.
جواب
چون منشاء فقر و ثروت در تئوری اجتماعی سعدی، تابع جزم «مشیت الهی» است، پس اگر کسی به محتاجی کمک نکند، خدا می تواند نعمات خود را از او بگیرد و خانه خرابش سازد.
سعدی در این بیت شعر
ضمنا
به طور غیرمستقیم
دیالک تیک تطمیع و تهدید
را
به شکل دیالک تیک کمک به محتاج و جلوگیری از احتیاج بسط و تعمیم مید هد:
یعنی
ای ثرومند اگر به محتاجان جامعه کمک نکنی، خودت روزی محتاج می گردی.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر