هاینریش گمکوف
برگردان
شین میم شین
فصل چهاردهم
«مبارزه انترناسیونال در راه حقوق بشر.»
۱۸
مبارزه در راه برنامه ای سوسیالیستی برای انترناسیونال اول
ادامه
۱۹
مسئله این بود
که
مارکس
در
سال های ۱۸۶۶ و ۱۸۶۹
در
هیچیک از کنگره های انترناسیونال اول
شرکت نکرد.
این کنگره ها در سوئیس و بلژیک تشکیل می یافتند
و
مارکس
مجاز به ورود به این کشورها نبود
و
اگر وارد این کشورها می شد،
خطر بازداشت او می رفت.
از این رو
شرکت هر چه پرشمارتر رهبران کارگری که خط عرضه شده توسط مارکس
را
نمایندگی می کردند،
ضرورت داشت.
این امر با موفقیت چشمگیری میسر شد.
مارکس
موفق به پیشبرد این اندیشه شد
که
«مبارزه طبقاتی واحد و یکپارچه
بالضروره
وحدتگاه مبارزه سیاسی و اقتصادی
گردد.»
(لنین، «مجموعه آثار»، جلد ۴، ص ۱۷۰)
(اینجا سخن از وحدت مبارزه سیاسی کارگران با مبارزه اقتصادی آنان است.
بدین طریق
میان زیربنای اقتصادی و روبنای ایده ئولوژیکی
یعنی
میان اقتصاد و سیاست
یعنی
میان مبارزه بر ضد طبقه حاکمه و هیئت حاکمه
وحدت برقرار می شود
و
فاتحه ای بر اکونومیسم
(مبارزه اقتصادی طبقه کارگر بدون مبارزه سیاسی او)
خوانده می شود.
بدین طریق
مبارزه سیاسی طبقه کارگر
مکمل مبارزه اقتصادی اش می گردد
و
برعکس.
مترجم)
از سال ۱۸۶۸
کلنجار و چالش بر سر برنامه سوسیالیستی در کنگره انترناسیونال اول
در دستور روز قرار گرفت.
«کاپیتال» مارکس
به کارگران در زمینه داشتن تصور روشنی از سوسیالیسم
کمک بزرگی کرد.
شرکت کنندگان در کنگره بروکسل (بلژیک)
در
ماه سپتامبر سال ۱۸۶۸
با
اکثریت چشمگیر آراء
خواهان جامعتی کردن وسایل تولید زیر گشتند:
زمین و مستغلات
راه آهن
معادن
و
دیگر وسایل تولید
که
تا آن زمان تحت مالکیت خصوصی قرار داشتند.
کنگره بازل (سوئیس) انترناسیونال،
یک سال بعد
بر این استنباط (مطالبه) مهر تأیید کوبید.
بدین طریق
مسئله اساسی تحول سوسیالیستی جامعه
یعنی
مسئله مناسبات مالکیت
حل شد.
آنهم در راستای معارف علمی مارکس و انگلس.
از آن به بعد
موضعگیری نسبت به لغو مالکیت خصوصی بر وسایل تولید
سنگ محک
برای تعیین خصلت انقلابی هر برنامه کارگری و هر سازمان و یا حزب کارگری
است.
معیار مرزبندی میان کمونیست ها و سوسیال ـ دموکرات ها
و
معیار مرزبندی میان مارکسیست ـ لنینیست ها و رفرمیست ها
همچنان و هنوز
حتی
امروز
همین موضعگیری نسبت به لغو مالکیت خصوصی بر وسایل تولید
است.
پایان
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر