هاینریش گمکوف
برگردان
شین میم شین
فصل چهاردهم
«مبارزه انترناسیونال در راه حقوق بشر.»
۱۲
روح این «سازمان» (انترناسیونال)
پس از تأسیس انترناسیونال
معلوم شد که مارکس
به قول لنین،
«روح این سازمان بوده است.»
(لنین، «مجموعه آثار»، جلد ۲۱، ص ۳۷)
اگرچه مارکس هرگز در رأس انترناسیونال قرار نداشته است.
رئیس و دبیر کل انترناسیونال
نه
مارکس،
بلکه
چه بسا
از رهبران کارگران انگلیس
بوده اند.
مارکس
دبیر مکاتباتی برای آلمان
و
با
همین سمت
عضو کمیته رهبری انترناسیونال
بود.
مارکس با نفوذش در این کمیته،
به
رهبری عملی شورای رهبری انترناسیونال
نایل می آمد.
تقریبا
همه اسناد برنامه ای انترناسیونال اول
توسط مارکس
تحریر یافته اند.
هم
اسناد برنامه ای
که
توسط شورای رهبری انترناسیونال
تصویب شده اند
و
هم
اسنادی
که
در
کنگره های انترناسیونال
تصویب گشته اند.
انگلس
تأسف عمیق می خورد
که
در این شرایط نتوانسته در کنار مارکس و مددکار مارکس باشد.
البته
انگلس هم عضو انترناسیونال شد و در شهر منچستر
شعبه ای برای انترناسینال پدید آورد.
انگلس
اما
نمی توانست عضو شورای رهبری انترناسیونال شود.
برای اینکه فقط نمایندگان کارگری ساکن لندن مجاز به انتخاب در شورای رهبری انترناسیونال بودند.
بدین طریق
تلاش به عمل می آمد
که
شورای رهبری انترناسیونال
حاوی اندام کارگری واقعی بماند
و
نه
ارگان نمایندگی صرف.
چون انگلس تا زمانی که در منچستر زندگی می کرد،
نمی توانست علنا برای انترناسیونال فعالیت کند،
به مثابه مشاور مارکس و مؤلف
کمک وافر می کرد.
مارکس
انگلس
را
درجریان کلیه جریانات جاری در شورای رهبری انترناسیونال قرار می داد.
بخش اعظم اسناد
را
به انگلس می فرستاد تا او هم نظر بدهد
و
چه بسا
از او در این زمینه مصرانه طلب یاری و همکاری می کرد.
مارکس
از
حمایت مشورتی انگلس شادمان بود.
چون
کار در شورای رهبری انترناسیونال
بخش اعظم اوقات مارکس را به خود اختصاص می داد
و
تداوم تألیف «کاپیتال» را دشوار می ساخت.
مارکس
از این رو
برای ادامه دادن به تألیف «کاپیتال»
مجبور به شب زنده داری می شد.
اما
اکنون
که
طبقه کارگر
به
مارکس
به عنوان استراتژیسین، تاکتیسین و سازماندگر
یعنی
در مبارزه عملی
نیاز داشت،
نشستن پشت میز تحریر
صلاح نبود.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر