میم حجری
کودکان
قبل از شروع به حرف زدن
می خوانند.
قبل از شروع به نوشتن
نقاشی می کنند.
به محض ایستادن روی پاها
می رقصند
هنر
شالوده تبیین بشری است.
فیلیسیا رشاد
عجب استنتاج کودکانه ای.
به طرز علمی هم می توان این روند و روال را توضیح داد و نتیجه به کلی دیگری گرفت:
کودکان
چون قادر به حرف زدن نیستند،
می خوانند.
چون قادر به نوشتن نیستند،
نقاشی می کنند.
چون قادر به راه رفتن درست نیستند،
می رقصند.
هنر
ابتدایی ترین، ماقبل اجتماعی ترین و معیوب ترین فرم انعکاس واقعیت عینی
است.
از نفی دیالک تیکی هنر،
فرم های متعالی شعور
مثلا
فرم های
میتولوژیکی
(علم الاساطیری)
تئولوژیکی
(مذهبی، فقهی)
فیلوسوفیکی
(فلسفی)
وساینتولوژیکی
(علمی)
و
فلسفی ـ علمی
(مارکسیستی - لنینیستی)
پدید آمده اند.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر