شین میم شین
باب اول
در عدل و تدبیر و رأی
حکایت نوزدهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۵۳)
بخش سیزدهم
ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!
۱
هر آنک، استعانت (کمک) به درویش برد
اگر بر فریدون زد، از پیش برد.
معنی تحت اللفظی:
قدر قدرت ترین شاه، شاهی است که از فقرا حمایت می کند.
پس از طبقه رعایا و طبقه متوسط
اکنون نوبت به بی خانمانان شهر و ده می رسد،
که سعدی در مقوله «درویش» تجرید می کند.
توده بی خانمان جامعه فئودالی طیف پهناوری است، متشکل از بنده های پیر «آزاد شده»، بی خانمانان و لومپن پرولتاریا،
که از طریق کارهای کوچک تصادفی، خود فروشی، گدائی، دزدی، جاسوسی، خبرچینی و غیره روزگار می گذرانند.
روشنفکران مستقل از طبقه حاکمه، زاهدان، عابدان، کسبه خرده پای فقیر، پیشه وران تهیدست و غیره
نیز در مقوله «درویش» جا می گیرند.
سعدی به خطر بالقوه این خیل «بی همه چیز» واقف است و حمایت از آنان را برای حفظ و تحکیم نظام اجتماعی مبتنی بر استثمار و ستم فئودالی ضرور می داند.
انقلاب فرانسه و عنگلاب خمینی
صحت نظر سعدی را اثبات خواهند کرد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر