میم حجری
تشویق گرسنگان به تولید مثل
مضحکه ای بیش نیست.
پژواک
چرا و به چه دلیل؟
دیالک تیک امر و نهی
نه چیزی مجرد (انتزاعی) و ماورای اجتماعی، ماورای اقتصادی، ماورای طبقاتی،
بلکه چیزی مشخص، اجتماعی، اقتصادی و طبقاتی است.
ارزیابی صحت و سقم امر و نهی
باید
بسته به عوامل اوبژکتیو سوبژکتیو مختلف
صورت گیرد.
۱
اگر تیز بنگریم
کشش غریزی گرسنگان به جفتگیری و تولید مثل
امری طبیعی و منطقی
است.
ما همیشه با دیالک تیک غریزه و عقل سر و کار داریم.
غریزه
یکی از مراکز فرماندهی قدیمی مهم در اندام آدمی و حتی جانور است.
غریزه بر عقل تقدم دارد.
عقل
فقط نتیجه کار نیست.
عقل
نتیجه توسعه و تکامل غریزه هم است.
ضمنا
رابطه دیالک یکی بین غریزه و عقل برقرار است:
در این دیالک تیک نقش تعیین کننده از آن غریزه است.
البته
بی انکه عقل هیچکاره باشد.
یعنی غریزه خواه و ناخواه محتاج یاری ها و داوری های عقل است.
اندام
برای رفع حوایج مادی و روحی و روانی مختلف آدمیان
راه حل های چه بسا غریزی عرضه می دارد.
آنهم به ویژه زمانی که عقل اندیشنده
مثل خری
در گل مانده است.
مثال:
سکس
می تواند
آلترناتیوی برای گرسنگی باشد.
برای تحمل درد ناشی از تحقیر و توهین و تخریب و آزار و عذاب باشد.
برای تعدیل جنون عصبی افراد باشد.
بی دلیل نیست که فقرا در زمینه تولید مثل جهانپهلوان جهانند.
اگر شک داشتید سری به آفریقا بزنید.
فقط غریزه جنسی نیست.
به هنگام پریشانی
غریزه
پر خوری را توصیه می کند.
بی دلیل نیست که افراد روان بیمار چاق و چله می شوند.
۲
ضمنا
تعیین کننده در دیالک تیک امر و نهی
کیفیت و ماهیت و فراست و شخصیت آمر و ناهی
است.
اگر ابلهی امر به جفتگیری و تولید مثل و غیره کند،
نمی توان گفت که مضحکه است.
چون در این امر ابله
عقلی
دخیل نیست.
ابله
همانطور که آه و آروغ می کشد،
حرف می زند و امر و نهی می کند.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر