شین میم شین
باب اول
در عدل و تدبیر و رأی
حکایت نوزدهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۴۹ ـ ۵۰)
بخش پنجم
ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!
به پیکار دشمن، دلیران فرست
هژیران به ناورد شیران فرست.
برای جهاندیدگان کار کن
که صید آزموده است، گرگ کهن
مترس از جوانان شمشیر زن
حذر کن ز پیران بسیار فن
جوانان پیل افکن شیرگیر
ندانند دستان روباه پیر
خردمند باشد، جهاندیده مرد
که بسیار گرم آزموده است و سرد
جوانان شایسته بختور
ز گفتار پیران نپیچند سر
گرت مملکت باید آراسته
مده کار معظم به نوخاسته
سپه را مکن پیشرو جز کسی
که در جنگها بوده باشد، بسی
به خردان مفرمای کار درشت
که سندان نشاید شکستن به مشت
رعیت نوازی و سرلشکری
نه کاری است، بازیچه و سرسری
نخواهی که ضایع شود روزگار
به نا کاردیده مفرمای کار
نتابد سگ صید، روی از پلنگ
ز روبه رمد، شیر نا دیده جنگ
چو پرورده باشد، پسر در شکار
نترسد چو پیش آیدش کارزار
به کشتی و نخجیر و آماج و گوی
دلاور شود مرد پرخاشجوی
به گرمابه پرورده و عیش و ناز
برنجد، چو بیند در جنگ باز
دو مردش نشانند، بر پشت زین
بود که اش زند، کودکی بر زمین.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر