هاینریش گمکوف
برگردان
شین میم شین
خلاصه کلام
هیچکس
انقلابی مادر زاد نیست.
این حکم در باره مارکس و انگلس هم صادق است.
یعنی
مارکس و انگلس
حتی
استثناء نبوده اند.
مارکس
فرزند وکیل مدافع سرشناسی بوده است که عضو شورای وکلا بوده است
و
انگلس
فرزند اول تاجر و کارخانه دار ثروتمندی بوده است.
اما
...
مارکس و انگلس
اما
در سن ۲۵ سالگی
به
طبقه خود
پشت می کنند
و
به
طرفداری از طبقه ای کمر برمی بندند که آینده از آن او ست
و
نامش
طبقه کارگر
است.
این هنوز چیزی نیست.
مارکس و انگلس
علاوه بر آن،
به
شناخت نقش تاریخی ـ جهانی طبقه کارگر (نقش طبقه کارگر در تاریخ جهان) و آینده طبقه کارگر
نایل می آیند.
مارکس
با رسیدن به سن ۵۰ سالگی
دچار فقر و ذلت هرچه شدیدتر می شود
و
انگلس
۲۰ سال آزگار
به
کار در حرفه ای مجبور می گردد که مورد نفرتش بوده است.
اما
...
مارکس و انگلس
اما
به
طبقه ای که ۲۵ سال قبل پیوسته بودند، وفادار می مانند.
نه
فقط این.
بلکه
ضمنا
در رأس سازمان توده ای انقلابی بین الملل اول طبقه کارگر
قرار می گیرند.
تندیس انگلس
اثر لویش
وقتی
انگلس
در
سن ۷۵ سالگی
پس از مرگ مارکس
سفری به اروپا داشته،
پرولتاریای همه کشورهای اروپایی و نمایندگان کارگران کشورهای بیشمار
به
استقبال گرمی از او می پردازند.
انگلس
با
اطمینان راسخ به پیروزی
راجع به همرزمش
(که ضمنا شامل حال خودش هم بوده)
می تواند بگوید:
«مارکس دیگر زنده نیست.
ولی
اگر زنده بود،
کسی در اروپا و امریکا یافت نمی شد که بتواند با چنین فخر و غرور منصفانه ای به ثمرات کار زندگی اش نظر کند»
و
ضمنا
فروتنانه می گوید:
«زندگی ما بی ثمر نبوده است.»
چه کسانی بودند،
مارکس و انگلس
که
چنین پیگیرانه و قاطعانه
راه خود
را
از بورژوا زاده ها به دموکرات های انقلابی
و
از دموکرات های انقلابی به کمونیست ها
به
طرز موفقیت آمیزی طی کردند
و
چگونه
به شخصیت های مورد اعتماد و مورد احترام و محبوب طبقه خویش بدل شدند؟
چگونه
مارکس و انگلس
به
کلاسیک های ما مبدل شدند؟
زندگی روزمره مارکس و انگلس
چگونه بوده است؟
عاشق زنان خویش بوده اند؟
پدران خوبی بوده اند؟
دوستان حقیقی داشته اند؟
با
خودبزرگ بینی و تزلزل و تردید آشنا بوده اند؟
آیا
مارکس و انگلس
یادمان هایی در فکر و ذهن و قلب ما هستند؟
آیا
در خور آن هستند؟
سؤال
پشت سؤال
سؤالات مهم و غیرمهم
این کتاب در صدد جواب حتی المقدور به این جور سؤالات است.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر